Гобсека – негаманлівы і невясёлы чалавек. За час свайго жыцця ён паспеў памяняць вельмі шмат прафесій і месцаў працы, аднак, яго галоўнай мэтай заўсёды былі вялікія грошы. Ён часта падарожнічаў па свеце, паспеў наведаць мноства краін, а за ўсё жыццё вытрымаў даволі шмат: няшчаснае каханне, голад і шмат іншага гора. Аднак Гобсека ўсё таксама прагнуў самарэалізацыі і павелічэння свайго стану.
Пры знаёмстве з Гобсеком ён ужо вельмі стары, негаваркі і напоўнены сумам. Сваім выглядам ён выклікае агіду, але свайго ўзросту не адпавядае. Прычына гэтага тое, што яго жаданне зарабляць грошы выклікаў яму, як быццам бы ён будзе жыць вечна.
«Грошы – гэта сэнс жыцця. За грошы можна купіць усё. Грошы – гэта рэлігія, якой пакланяецца ўвесь свет». У гэтым выказванні ёсць сэнс, таму што большасць людзей не зацікаўлены ў духоўным развіцці, культуры і высокіх пачуццях. Такія людзі цікавяцца толькі грашыма, для заробку якіх яны гатовыя на ўсё, нават на здраду ці здраду.
Аднак, нават пры сваіх неадназначных ідэях, Гобсека – гэта вызначана каларытны персанаж. Ён працаваў і зарабляў грошы не каб іх выдаткаваць на што-небудзь патрэбнае, ці не вельмі, грошы ён хутчэй «калекцыянаваў».
Да ліхвярам часта ставяцца негатыўна – амаль усе людзі называюць іх прагнымі і амаральнымі ашуканцамі. Але нешматлікія здагадваюцца, што на самой справе ліхвяр можа быць добрым псіхолагам і валодаць праніклівасцю.
Складана сказаць, што Гобсека – добры чалавек. Ён быў прагным, практычным і панурым чалавекам, але далёка не дурнем. Цікавасць Гобсека да ліхвярства быў не толькі ў заробку, а яшчэ і ў назіранні за людзьмі. Ён хацеў маніпуляваць, кіраваць людзьмі, але пры гэтым ён кіраваў імі з задавальненнем. Асабліва яму прыносіла задавальненне, калі перад ім падалі на калені нават графы і графіні, а ён з іх толькі кпіў. Бо яны забывалі пра пачуццё гонару перад ўсяго-то ліхвяру.
Пры смерці, Гобсека зрабіўся занадта прагным. Ён меў намер пакінуць усё заробленае сабе, нават пасля смерці, але ў яго не атрымалася.
У сваёй аповесці Анарэ дэ Бальзак паказвае перамогу свету матэрыяльнага над светам маральных, а таксама дно, на якое можа апусціцца чалавек.
