Безумоўны талент партрэтыста ў рамане І.С. Тургенева «Бацькі і дзеці»
З самага пачатку чытання рамана «Бацькі і дзеці» кожны чытач пераконваецца ў безумоўным таленце пісьменніка ў малюнку створаных ім персанажаў. Аўтар дзівосна ўлоўлівае самыя тонкія рысы любога героя, выказваючы самую яго сутнасць ужывальнымі ім славеснымі абарачэннямі. Больш за тое, у партрэтным апісанні персанажаў ён адразу ж прымушае чытача пранікнуцца уласным стаўленнем да іх. Пры апісанні ў самым пачатку твора слугі Пятра, аўтар ўзнагароджвае яго такімі рысамі, што кожнаму адразу ж становіцца зразумела ўласныя адносіны пісьменніка да персанажа. Хіба мог бы ён надзяліць чалавека, да якога ставіўся б пазітыўна, такімі момантамі ў апісанні, як «маленькімі цьмянымі вачаняткамі» ці, напрыклад, «ветлівага рухамі цела». Вось ужо няма, у гэтых эпітэтах Тургенеў адразу ж дае зразумець чытачу,што ставіцца да Пятра з дрэнна якая хаваецца непрыязнасцю.
Канкрэтна па-іншаму піша аўтар пра галоўная дзеючая асоба - непасрэдна пра Яўгена Базарава. «Твар яго ажыўляць спакойнай усмешкай і выяўляла самаўпэўненасць і востры розум». Уласна кажучы, і часу на апісанне асноўнага персанажа творца творы марнуе значна больш і характэрных слоў, якія для іншых пасрэдных асоб ён лічыць адкрыта непрыдатнымі, па прычыне іх нявартым «высокага склада».
Вельмі характэрна апісвае аўтар Кірсанава Паўла Пятровіча, які з'яўляецца ў рамане антыподам галоўнага героя. Эпітэты для яго апісання прымяняюцца даволі маляўнічыя, як, напрыклад, «захаваў юнацкую складнасць» і разам з тым, пісьменнік не лічыць гэтага персанажа ў поўнай меры пазітыўным. Для глыбокай сардэчнай драм Кірсанава, Тургенеў ўжывае тэрмін «цягаўся», выказваючы гэтым, зрэшты, не адмоўную характарыстыку героя, а, хутчэй, поўную нікчэмнасць аб'екта яго страсці.
Улічваючы ўсё вышенаписанное, можна смела назваць Тургенева не толькі пісьменнікам, але і таленавітым мастаком, які словам мог размаляваць любую сітуацыю і любое дзеючая асоба значна лепш, чым многія іншыя зрабілі б гэта з дапамогай пэндзля.
