Я правёў выдатнае нядзелю. Усе ўрокі былі падрыхтаваныя яшчэ ў суботу, таму ўвесь нядзельны дзень быў маім! З раніцы я стэлефанаваўся са сваім сябрам Сяргеем, мы амаль паўгадзіны балбаталі з ім аб розных важных рэчах. Яшчэ мы з бацькамі павінны былі паехаць у госці да нашым добрым знаёмым дзядзьку Максіму і цётцы Тані, я стаў да яе рыхтавацца. Тата ўсю тыдзень казаў нам аб гэтай паездцы. І мы з нецярпеннем чакалі нядзелі, каб паехаць да гэтых выдатным людзям.
У гасцях наша сям'я правяла цэлы дзень і вялікую частку вечара. Там было так выдатна! Аказалася, што дзядзька Максім зусім нядаўна прыехаў з працоўнай камандзіроўкі, і пабываў ён не дзе-небудзь, а ў Афрыцы. З сабой ён браў лічбавую відэакамеру і запісваў усё самае цікавае. Ён наздымаў шэсць чатырохгадзінных касет і цэлы тыдзень пасля прыезду вечарамі мантаваў свой фільм, каб паказаць нам. І вось мы прыехалі, каб паглядзець і ацаніць.
Фільм доўжыўся тры гадзіны, і ўвесь гэты час я і мае родныя сядзелі затаіўшы дыханне. Перад нашымі вачыма паўставала дзіўнае відовішча: савана са сваімі дзікімі жывёламі, дзіўныя паўдзікія плямёны, рынкі і вуліцы афрыканскіх гарадоў, іх гатэлі – мне здаецца, нават мае бацькі выпрабавалі дзіцячы захапленне ад убачанага. Потым настаў час для сувеніраў, прывезеных дзядзькам Максімам з паездкі, там было некалькі рэчаў, і для нас. Мне дасталася сапраўдная маска нейкага афрыканскага племя, я быў вельмі рады такому падарунку.Я ўвесь вечар не расставаўся са сваім сувенірам, мне падабалася пагладжваць шурпатую паверхню маскі і прадстаўляць сябе вялікім падарожнікам. Вось я імчуся ў джыпе па саване і сваімі вачыма бачу тое, што бачыў дзядзька Максім. Класціся спаць мне зусім не хацелася, але заўтра пачынаўся навучальны дзень. І я, зірнуўшы на свой падарунак, які вісіць у падгалоўя, заплюшчыў вочы і адразу ж акунуўся ў цудоўныя сны, напоўненыя прыгодамі.
