Сучасныя дзеці маюць вельмі шмат разнастайных гаджэтаў. У іх ёсць тэлефоны, планшэты, кампутары, смарт гадзіны. Гэта ўсе найноўшыя распрацоўкі вучоных. Усе гэтыя рэчы так неабходныя для цяперашняй жыцця.
У маіх бацькоў першы мабільны тэлефон з'явіўся, толькі калі ім споўнілася па дваццаць гадоў. Мама расказвала, што яны былі такімі шчаслівымі. Але патэлефанаваць можна было не ўсім, бо такой тэхнікі тады не было ва ўсіх запар. А кампутар мае бацькі набылі ўжо даволі дарослымі. Цікава, як ім жылося без такіх патрэбных рэчаў?
Я разумею, што раней людзі былі пазбаўлены ўсіх прывілеяў тэхнічнага прагрэсу. Для аплаты рахункаў трэба было выходзіць у горад, пакупкі здзяйсняліся на рынку, а цікавыя фільмы былі толькі па тэлевізары. Мы ж цяпер маем неабмежаваныя магчымасці для дасканаласці. Многія людзі могуць зарабляць грошы, седзячы дома ў інтэрнэце, рэфераты цяпер рабіць лёгка, а размножыць напісанае дапамагае прынтэр. Цяпер мае бацькі многія робяць пакупкі праз інтэрнэт і нават глядзяць онлайн-тэлебачанне.
Але ў кожнага сучаснага прылады ёсць свае дрэнныя боку. Хоць я яшчэ і маленькі, але разумею, якую шкоду прыносяць усе электронныя прыстасаванні дзецям. Мы развучыліся размаўляць адзін з адным. Цяпер у школах на перапынках усе дастаюць свае смартфоны і сядзяць, утаропіўшыся ў іх. Нашы бацькі ў такім узросце бегалі і скакалі, лазілі па дрэвах і плавалі ў сажалцы. Нават маленькім дзецям дарослыя цяпер могуць уключыць мультфільм, каб дзіця не перашкаджаў ім працаваць.
Цяжка прымусіць маіх сяброў пайсці і паганяць мяч. Яны альбо сядзяць у сацыяльных сетках, альбо гуляюць у кампутарныя гульні. Мне ад гэтага становіцца вельмі сумна, бо наша бесклапотнае жыццё будзе доўжыцца нядоўга. Потым мы вырасцем, і надыдзе пара праблем.
А яшчэ ад кампутараў баляць вочы. Многія мае аднакласнікі ўжо носяць акуляры. Доктар цяпер забараняе ім сядзець з планшэтам або доўга глядзець тэлевізар. А бо проста трэба было тады кантраляваць свой час каля кампутара.
Выснова напрошваецца сам: усе гаджэты вельмі карысныя, але карыстацца імі неабходна па прызначэнні. Нельга замяняць кампутарамі гульні з сябрамі, прагулкі і жывое зносіны, бо дзіця можа патрапіць у кампутарную залежнасць. Сябры, давайце адкладзем свае сучасныя цацкі і выйдзем на двор, пагуляем у салки, хованкі, паспрабуем сабрацца ля вогнішча. Тады мы будзем успамінаць наша дзяцінства, і распавядаць свае гісторыі дзецям.
