Сачыненне для 5-га класа на тэму «Як мы ляпілі снежную бабу»
Я вельмі люблю зіму. Зімой шмат святаў, а яшчэ выпадае снег. Ён падобны на шматкі што падалі з неба. І калі наваливает цэлыя гурбы, мы з сябрамі часта гуляем у снежкі і катаемся на санках. Але я хачу расказаць гісторыю, якая адбылася са мной на вакацыях.
Канікулы толькі пачаліся, і мы ўсёй сям'ёй вячэралі. Бо тады да нас прыехаў дзядуля Віця, а гэта сапраўднае свята! І раптам я ўбачыў, як на вуліцы пайшоў першы снег. Я падбег да акна, і сняжынкі падалі ў святле ліхтара. І тады дзядуля Віця сказаў мне, што самае лепшае занятак у час снегападу - ляпіць снежную бабу! Паабяцаў, што мы вылепим самую прыгожую заўтра днём. Раніцай, калі я прачнуўся, на вуліцы былі ўжо вялізныя гурбы і белага пухнатага снегу.
Пасля сняданку мы пайшлі ў двор з сястрой і дзядулем. Ён распавёў нам, што снежная баба складаецца з трох шароў і морквы. І даручыў нам скруціць самы вялікі шар. Ох, і доўга мы з сястрой яго каталі па двары. Бо мы хацелі, каб наш снегавік быў самым вялікім. Мы прыкацілі яго ў цэнтр двара і тады пачалі катаць ком паменш, каб зрабіць тулава нашай снежнай бабе. Ён атрымаўся ідэальна роўным, але цяжкім. Тут нам і дапамог дзядуля Віця - ён падняў другі шар, бо ён вельмі моцны. А затым, ён прынёс і паставіў трэці шар. Самы маленькі па памеры.Затым мы прыляпілі да тулава яшчэ камякі снегу - рукі. І спецыяльна ўставілі туды венік. А яшчэ дзядуля знайшоў старое вядро і надзеў яму на галаву! Мы ўставілі моркву яму замест носа, а з галінак зрабілі ўсмешку. Замест вачэй дзядуля прыляпіў манеткі, а на шыю навязаў свой шалік. Мы вырашылі, што гэты снегавік будзе нашым дворнікам.
Наша снежная баба атрымалася вельмі вялікі, нават вышэй за мяне ростам. І дзядуля вырашыў нас сфатаграфаваць побач з ёй. Мы нарабілі кучу фатаграфій і засталіся вельмі задаволенымі. Мне вельмі спадабалася ляпіць з снегу. А наш снегавік прастаяў яшчэ паўтара месяца ў двары, і цешыў наш погляд. А мама пахваліла нас за такую прыгажосць. Мы з сястрычкай да гэтага часу ўспамінаем як весела мы правялі час, а мама раздрукавала нашы фатаграфіі і паставіла ў рамачку.
