Складанне для 7 класа на тэму «Чаму я часам хачу стаць дарослым»
У цяперашні час я з'яўляюся вучнем школы. Туды я хаджу ня з асаблівым задавальненнем, але вучуся на пяцёркі з чацвёркамі і маю некалькі добрых сяброў у класе.
Калі я пачаў хадзіць у першы клас, то адразу стаў зайздросціць бацькам, што ім не трэба вучыць урокі, бо яны дарослыя і ў іх ёсць праца. Цяпер я чакаю той час, калі таксама пайду на працу.
Чаму ж я так хачу туды? Таму што да таго часу я пасталеўшы і пачну сам прымаць рашэнні. Я змагу апранаць тое, што хачу, і мама не будзе прымушаць мяне насіць шалік і шапку. Я змагу шпацыраваць столькі, колькі пажадаю, прычым у любы час і ў любое надвор'е.
Як жа мне падабаюцца баявікі і іншыя вострасюжэтныя фільмы. Бацькі часта лаюцца, што я гляджу іх. Таксама ім не падабаецца тое, што я часцяком гуляю ў кампутарныя гульні са сваімі таварышамі. А вось калі б я стаў дарослым, то абавязкова рабіў усё гэта ў такой колькасці, у якім мне гэта захочацца.
Яшчэ адзін плюс чалавека ва ўзросце - гэта тое, што можна есьці любімую ежу. Ніхто не прымусіць мяне ўплятаць суп або верашчаку.
Вось колькі плюсаў я знаходжу ў дарослым жыцці! Але ўсё гэта часовыя з'явы. Як правіла, думкі аб больш хуткім сталенне наведваюць мяне хвілін на дзесяць, у тыя моманты, калі я спрачаюся з бацькамі. Але потым, седзячы пакрыўджаным ў сваім пакоі, мне робіцца сумна і нават шкада маму з татам. Бо яны жадаюць для мяне толькі добрага. Яны клапоцяцца аб маім здароўе, пра будучыню, пра тое, як разнастаіць мае вакацыі, як ўзрадаваць мяне. Гэта настолькі каштоўна, што не ідзе ні ў якое параўнанне з баевікамі, чыпсамі і хаджэннем зімой без шапкі.
Таму на ўсё свой час! Я абавязкова пасталеўшы і там, у свядомага жыцця, абавязкова буду любіць і дапамагаць бацькам.
