Даруй, Зямля!
"Скалу выбух падняў на дыбкі,
Пайшла раптам вада з ручая.
Маці-Зямля за гадзінай гадзіна на руках ківаючы нас,
Хіба ведаць ты магла,дзе бяда твая?"
Даруй, Зямля...
(В. Дабрынін - Л. Дербенев)
Экалогія нашай планеты з кожным годам становіцца ўсё горш і горш. Нейкіх 50 гадоў таму мы жылі пры умерана-кантынентальным клімаце. Зімовыя снежныя і марозныя месяцы змяняліся цёплай вясной. Затым на змену красавіцкай капелям і травеньскага буянства траў прыходзілі летнія навальніцы, спелі гародніна і садавіна. Восень радавала нас багряными лісцем і першымі замаразкамі, плаўна пераходзячымі да зімовых метелям. Што ж здарылася з нашай Зямлёй за апошнія 50 гадоў? Чаму мы жывем зараз і не можам зразумець, якая пара года: студзень і люты праходзяць пры плюсавай тэмпературы, а ў сакавіку пачынаюцца маразы.Аб сапраўдных снежных намецях мы даўно ўжо забыліся. Затое перасыціліся паводкамі і бурамі, уносящими сотні жыццяў. У рэгіёнах, дзе круглы год была плюсавая тэмпература, людзі замярзаюць ўжо пры -1 градусу. Сярэднегадавая тэмпература на планеце паднялася на 5-8 градусаў, пачалі раставаць вечныя леднікі. Узровень акіяна нязменна падымаецца. Усё часцей і часцей тарнада і цунамі наведваюць экватарыяльную зону, паступова перамяшчаючыся да больш паўночных рэгіёнах. Гараць лясы і тарфянікі, застилая дымам чыстае калісьці неба і не даюць людзям свабодна дыхаць.
Хто ж вінаваты ў змене клімату: прырода? Ці мы, людзі? Задумваемся мы над тым, якую шкоду мы прыносім нашай Маці-Зямлі паўсюднай высечкай лясных масіваў? Думаем пра тое, чым абернецца выкід у ракі неачышчаных адходаў? Чаму не рэагуем на выкід у атмасферу шкодных рэчываў, на выбухі, разбуральныя ўсё вакол? Чаму маўчым, сустрэўшы ў лесе браканьераў, тых, што забіваюць рэдкіх жывёл? І не хочам заўважаць тых, хто пры дапамозе сетак і тралаў знішчае найбагацейшыя запасы мораў. Так, вінаватыя мы! Мы не заўважаем, як наша дзейнасць забівае прыроду.І потым яшчэ спасылаемся на "парніковы эфект"! Але нельга ж так, людзі! Павінны ж мы задумацца, як і дзе будуць жыць нашы дзеці і ўнукі, якім паветрам будуць дыхаць, якімі прадуктамі харчавацца, якую ваду піць! Так і хочацца крыкнуць: "Людзі! Апамятайцеся, пакуль не позна! Пакуль наша Зямля яшчэ жывая, пакуль яна яшчэ ў стане радаваць нас хоць тымі рэшткамі сваёй прыгажосці і хай не зусім, але ўсё ж чыстым паветрам, пакуль яна яшчэ здольная даваць нам хлеб для цела і радасць для душы! Спыніцеся, людзі! Прыслухайцеся, як стогне Зямля, паступова паміраючы! Азірніцеся, паглядзіце вакол!Шырэй раскрыйце вочы і спыніце тую разбуральную сілу, якая вядзе нас усіх да гібелі. Бо вы ж ЛЮДЗІ!" І папытаеце прабачэння ў Зямлі!
"Даруй, Зямля, бо мы яшчэ расцем.
Сваіх дзяцей, прабач за ўсё, за ўсё.
Павер, Зямля, людзі знойдуць шляхі
Выратаваць сябе, Цябе выратаваць."
(гр. "Зямляне")
|