Гадаванец ў доме — гэта дурнота, або адказнасць?
Многія дзеці мараць пра тое, каб іх бацькі дазволілі ім завесці ўласнае хатняе жывёла. Думаю, што ў той момант, калі яны просяць у бацькоў кацяняці, шчанюка, хамячка або нават рыбку, яны не задумваюцца аб тым, што ім будзе куплена жывое істота з якім трэба будзе не толькі гуляць, але і карміць, паіць, вычэсваць або выгульваць.
Больш таго, на прыкладзе сваіх сяброў, я магу расказаць вам аб выпадках, калі бацькі ішлі на повадзе ў свайго дзіцяці і куплялі гадаванца дадому, а іх сын ці дачка, пагуляўшы з кацянём або шчанюком першае час, потым пачыналі толькі стагнаць ад таго, што для жывёлы трэба што-то зрабіць.
Вы можаце падумаць, што я праціўнік таго, каб у доме жыў гадаванец, але гэта не так. Я проста лічу, што калі ты завёў жывёліну, то павінен узяць адказнасць за гэты крок цалкам на сябе. А не спадзявацца на тое, што за цябе ўсё будуць рабіць твае бацькі.
Я ўдзячны маім маме і тату за тое, што яны паверылі майму сумленнаму слову і купілі мне шчанюка. Я выдатна памятаю той момант, калі мы абралі шчанюка ў гадавальніку і прывезлі яго да сябе дадому. Я быў па-за сябе ад шчасця і праводзіў увесь свой вольны час побач з пухнатым камячком.
Першы час бацькі мне дапамагалі даглядаць за малым, мы разам кармілі шчанюка і паілі, выводзілі на вуліцу і прывучалі да туалета. Але на пэўным этапе, бачачы, што мой цікавасць не згас, бацькі парэкамендавалі мне пачытаць кнігі пра абранай намі пародзе сабакі. Гэта быў чау-чау, а назвалі мы яго Джой. І я стаў вывучаць асаблівасці пароды, цікавіцца тым, што я магу зрабіць, каб яго жыццё была больш насычанай. Цяпер, мне здаецца, што я ўжо шмат ведаю аб тым, як даглядаць за маёй сабакам, але не збіраюся заставацца на дасягнутым і гатовы навучыцца мастацтву дрэсіроўкі сабакі.
Я лічу, што той падарунак, які мне зрабілі бацькі, дапамог мне стаць больш адказным і арганізаваным.
|
Категорія: 7-ы клас | Додано: 03.02.2020
|
Переглядів: 866
| Рейтинг: 0.0/0 |
|