«Я таксама ўсім свеце патрэбны...» (тэма спагады у апавяданні А. Платонава «Юшка»)
Успомніце сябе ў дзяцінстве. Як складана было знайсці сабе сапраўдных сяброў, якія здольныя былі падтрымаць у любую хвіліну, дапамагчы і абараніць. На самай справе, і ў дарослым узросце гэта зрабіць дастаткова складана. Але ўсё ж прывілеем становіцца жыццёвы вопыт і адпрацаваны уменне разбірацца ў людзях, магчымасць адстаяць свой пункт гледжання.
А ўявіце сабе, як складана вызначыцца ў свеце маленькаму хлапчуку, які не мае моцнага і адважнага характару. Ён ціха церпіць здзекі іншых дзяцей. Дазваляе розныя подколы ў свой бок. Гэта не таму, што ў яго няма свайго меркавання. Гэта з-за таго, што ён не хоча ўлазіць у канфлікты, біцца і рабіць каму-небудзь балюча. Менавіта такога героя адлюстраваў Платонаў у сваім аповедзе "Юшка". Над хлопчыкам здзекаваліся нават дарослыя: «Ты жыві проста і шчыра, як я жыву, а таемна нічога не думай». Яны глядзелі на Юшку і думалі. што ён проста што-нешта задумвае.А ўвогуле то вельмі складана быць не такім, як усе, адрознівацца ад іншых. Грамадства прызвычаілася рабіць усіх аднолькавымі, па вызначаным шаблоне. Яго заўсёды палохаюць асобы, якія выбіваюцца з шэрай масы.
Юшка быў памочнікам каваля. Ён паслухмяна і правільна выконваў свае абавязкі. Спакойны і ўраўнаважаны характар дапамагаў хлопчыку працаваць з асаблівым стараннасцю і дакладнасцю. Але навакольныя не заўважалі яго старанняў. Жыў ён у дачкі гаспадара кузні. Яна таксама не губляла магчымасці папракнуць яго: «Лепш бы ты памёр, Юшка. Навошта ты жывеш?»
Ніхто не стараўся проста зразумець хлопца. На самай справе, гэты дзіця меў вельмі добрае і спагадлівае сэрца. Ён ніколі і нікога не крыўдзіў. Яўхім Юшка выяўляў павагу да ўсяго жывога і не таілі ў сэрцы зла. Гэтага чыстага і добрага чалавека ўсё дзяўблі, бо самі, і нават на міліметр, не маглі наблізіцца да яго дасканаласці. Ён «цалаваў кветкі, гладзіў кару на дрэвах і уздымаў з сцяжынкі матылькоў і жукоў, і доўга ўзіраўся ў іх твары, адчуваючы сябе без іх асірацелых». У хлопца было асаблівае чыстае сэрца, якога не мелі яго навакольныя.Хлопец нават узяў на сябе адказнасць за дзяўчынку, якая была сіратой. Ён аддаваў ёй усё, што зарабляў. Яўхім хадзіў гадамі ў паношанага абутку і вопратцы, не даядаў, не допивал. Усё стараўся дапамагчы беднай дзяўчынцы. Хлопец сваімі ўчынкамі хацеў паказаць навакольным, як трэба па-сапраўднаму любіць і жыць самааддана. Не гледзячы ні на што, ён верыў, што патрэбен людзям.
Гісторыя дэманструе нам, што кожны чалавек - індывідуальнасць і трэба ўмець яе ў ім убачыць.
| 
