Восень самая прыгожая пара года. У гэты час, калі сонца ўжо не так моцна грэе, па гэтым уся прырода пачынае рыхтавацца да зімы. Лісце на дрэвах паступова мяняюць свой афарбоўка ў жоўты колер і паступова пачынаюць асыпацца на зямлю. Трава на зямлі таксама жоўкне і жухне. Напэўна, кожны заўважаў у небе птушак якія ляцяць вялікай групай. Гэта яны пачынаюць свой доўгі пералёт ў цёплыя краю. Лясныя звяры таксама пачынаюць запасацца ежай, каб перажыць зіму.
Ну і вядома ж я, як і ўсе школьнікі чакаю восеньскіх канікул. Бо восенню таксама ёсць шмат цікавых і займальных заняткаў. Напрыклад, мае бацькі кожны год ходзяць у паход. І ў гэтым годзе мяне бяруць з сабой. Як заўсёды, перад паходам пачынаецца самы важны этап, калі трэба сабраць усё неабходнае. А менавіта палаткі, каб можна было ў іх спаць на прыродзе, кацялок, каб рыхтаваць у ёй ежу, а таксама і самі прадукты, якія не павінны хутка псавацца. Самыя хадавыя прадукты для паходу гэта кансервы. Я думаю ўсе ведаюць, што закансерваваныя прадукты захоўваюцца вельмі доўга.Яшчэ мы ўзялі з сабой надзіманы матрац замест звычайнага, на ім зручней спаць. Самае галоўнае, не трэба забываць пра запалкі, каб распаліць вогнішча, ну а мае бацькі бяруць яшчэ сухое гаручае, з ім лягчэй развесці вогнішча. А яшчэ трэба ўзяць пітную ваду, яе можна і піць, і прыгатаваць ежу і памыць рукі, калі трэба. Сякера таксама неабходная рэч, без яго не адбудзецца ні адзін паход. Усё гэта мы пагрузілі ў нашу машыну і адправіліся ў лес.
Выехалі з дома мы раніцай і дзе-то праз 3 гадзіны ўжо былі на месцы. А менавіта на лясной паляне, не далёка ад якой працякае невялікая рэчка, гэта месца выбіраў мой тата, бо ён любіць палавіць рыбу. Калі ўсе абавязкі былі размеркаваны я пайшоў збіраць дровы, тата ставіць палатку, а мама пачала гатаваць нам абед. Пасля абеду я пайшоў збіраць лісце для гербарыяў, які нам сказалі зрабіць у школе. Пад вечар мы з татам пайшлі лавіць рыбу, каб зварыць на вячэру вуха. Сам працэс лоўлі рыбы мне вельмі спадабаўся, я нават злавіў пару маленькіх рыбак, але тата адпусціў іх, сказаўшы мне, што хай падрастуць. У паходзе мы былі дзе-то дні тры, а потым адправіліся назад дадому, таму што тату тэрмінова выклікалі на робату, але і за гэтых тры дні уражанняў у мяне дастаткова.