"Песня пра Буравесніку" была напісана М. Горкім у выглядзе белага верша, як заключная частка "Вясновых мелодый". Але цэнзура палічыла "Мелодыі" рэвалюцыйным творам і забараніла яго да друку. Тым не менш, "Песня" была надрукаваная асобным вершам, так, як цэнзары не ўбачылі ў ім нічога такога, што заклікаў бы народ да бунтарскім настроям.
Калі разглядаць "Песню пра Буравесніку" як асобна узятае твор, то сапраўды ў ім няма ніякіх рэвалюцыйных заклікаў. Яно пачынаецца з звычайнага апісання марскога прастору перад бурай: "Над сівой раўнінай мора вецер хмары збірае". А "паміж хмарамі і морам" лётае гордая і смелая птушка - Буравеснік, прадвеснік буры. Ён лунае над хвалямі з радасным крыкам, які чуюць і хвалі, і хмары. У свой крык птушка ўклала ўсе свае эмоцыі: і чаканне буры, і "сілу гневу, полымя страсці і ўпэўненасць у перамозе".Ён не звяртае ўвагі на чаек, якія баяцца буры і гатовыя схаваць свой жах на дне мора. Ён не чуе стогну гагар, для якіх бітва жыцця недаступная, яны не ведаюць гэтага асалоды. Буравеснік не бачыць і дурнога пінгвіна, які хаваецца ў уцёсах. Ён адзін "лунае смела і свабодна над сівым ад пены морам!" Грукоча гром, вецер кідае велізарныя хвалі на скалы. Але ён адзін, як чорны дэман, "і смяецца, і плача... Ён над хмарамі смяецца, ён ад радасці плача!" Яркія стрэлы маланак разразаюць бездань мора, усё мацней вые вецер. Але "смелы Буравеснік горда лунае між маланак".Ён радуецца якая разгулялася стыхіі і "крычыць прарок перамогі: Хай мацней грымне бура!".
М. Горкаму ў сваім вершы "Песня аб Буравесніку" атрымалася вельмі выразна сфармуляваць усе адценні надыходзячай навальніцы. Шум равучых хваль, грукат грому і бляск маланак ярка падкрэсліваюцца смелым палётам ганарлівай птушкі, яе захапляльным крыкам.
Але калі разглядаць "Песню", як канчатак "Вясновых мелодый", то можна заўважыць, як тонка паэт змог спалучаць прадвесніка буры і настрой народа, які чакаў у тыя гады надыходзячай народнай "буры" - рэвалюцыйнага бунту. Але цэнзары не заўважылі, у вершы адкрытага закліку да бунту: "Хай мацней грымне бура!" У адрозненне ад іх, рэвалюцыйна настроеныя людзі прынялі яго, як адзін з найбольш важных агітацыйных твораў пры падрыхтоўцы рэвалюцый ў 1905 і 1917 гадах. Гэтак жа і В. І.Ленін ўспрымаў Горкага, як пісьменніка рэвалюцыі, предсказывающего надыходзячую буру народнага паўстання, адзначаючы пры гэтым яго маляўнічы мастацкі літаратурны мову.
