Сачыненне на тэму «Мая любімая сабака», 7-ы клас
Гэта сачыненне я прысвячаю сваёй каханай сабаку. Бо сабакі гэта нашы лепшыя сябры, яны нас разумеюць, прыходзяць на дапамогу ў цяжкую хвіліну.
Гісторыя нашага знаёмства пачалася, яшчэ калі я была зусім маленькай, як і шчанюк, якога падарылі мне на дзень нараджэння мае бацькі. Я палюбіла гэтага шчаняткі ўсёй душой. Шчанюк быў дзяўчынкай і яму сталі прыдумляць імя. Імя свайго сабачку я абрала сама, назвалі яе Данай. Сабачка мая расла актыўнай і жыццярадаснай.
Калі яна трохі падрасла я стала займацца яе дрэсурай. Я вучыла яе падаваць палку, падаваць голас; вучыла такім камандам, як "ляжаць", "сядзець", "бегчы", "кулек", "паўзці", "да нагі", "скачок". Калі я вучыла яе гэтым камандам, мне даводзілася ўсё гэта паказваць на сабе. Гэта было вельмі весела.
Зімой мы разам з маёй каханай сабачкам каталіся з горкі: па чарзе і разам. Калі я скочвалася з горкі, Дана чакала мяне ў нізе.
Вясной і летам мы разам з Данай гулялі ў даганялкі, хованкі, гулялі ў класікі і скакалі на скакалцы, а восенню мы збіралі разам жоўтыя, апалае лісце, падалі ў іх і ляжалі.
Мы рабілі фатаграфіі з каханай сабачкам, якія цяпер знаходзяцца ў маім імянным фотаальбом. А яшчэ мы разам малявалі і я прыдумала пакінуць нашы сляды на памяць. Фарбамі мы зрабілі на А4 свае сляды. А калі яны высахлі, я паставіла ў рамачку гэты малюнак.
Мы заўсёды былі дружныя. Час ідзе, мы ўсе расцем, і сабачка мая таксама. Яна ўжо старэе, але я працягваю яе любіць; клапачуся пра яе, як магу. А ёй гэта падабаецца.
Мы ходзім цяпер з Данай на прагулкі, збіраем кветкі, я пляту вяночкі і адзін вяночак я раблю для сваёй каханай сабачкі.
Таксама летам Данка дапамагае пасвіць мне гусят. Яна ўжо дарослая і надрессированная, таму я нават не баюся пакідаць яе адну з гусятами. А так як яна пастарэла, ёй ужо цяжка гуляць, бегаць і скакаць, і яна стала больш адпачываць.
Мы павінны беражліва і з любоўю ставіцца да сваіх гадаванцамі і яны адкажуць нам тым жа. Гэта наша святая абавязак, бо мы ў адказе за тых, каго прывучылі!
|
