Сачыненне для 9-га класа на тэму «Будучыня пачынаецца сёння»
Будучыня пачынаецца сёння. Гэты выраз выклікае ў людзей самыя розныя эмоцыі. Каму-то гэта здаецца аптымістычным, але некаторых палохае. Звычайна баяцца гэтага выказвання тыя, хто прывык адкладаць усё на потым.
Ва ўсіх ёсць такія знаёмыя асобы. Ды часам мы і самі так робім. Мы гаворым самі сабе, што заўтра пачнем займацца спортам, заўтра сходзім і зробім усе справы. Так часта мы гаворым самі сабе. І даволі рэдка гэта ўсё выконваем. А бо гэта стварае нейкае перашкода да вызначанай мэты. Так немагчыма дабрацца да шчаслівага будучага. А усё мяняецца ў горшы бок калі мы не выконваем тое, што важна.
Калі ж мы ўсё-такі робім тое, што задумалі, то гэта добра. Сама думка аб тым, што мы робім і самі ствараем сваю будучыню. Яна проста падымае настрой і натхняе нас на наступныя ўчынкі.
Калі разглядаць фразу пра будучыню больш шырока, то яна выкліча перасцярога. Менавіта гэта выказванне прымушае індывідаў задумацца аб сваім жыцці. Яны пачынаюць думаць аб тым, што яны з ёй робяць і для чаго.
Можна разгледзець на прыкладзе ўзаемадзеяння чалавека і навакольнага асяроддзя. Калі мы сёння не будзем засмечваць прыроду і забіваць жывёл, то гэта прывядзе да глабальнай катастрофы. Нельга забіваць звяроў, занесеных у чырвоную кнігу. Не варта зрываць расліны, якіх і так мала. Трэба ахоўваць і абараняць навакольны свет. Прычым рабіць гэта трэба ўжо сёння. Калі ўвесь час адкладаць усе на потым, то гэтая сітуацыя прывядзе да незваротных наступстваў. Без прыроды мы жыць не зможам. Такога дапускаць нельга.
Кожны чалавек можа па-рознаму разумець адно і тое ж выраз. Ды нават адзін і той жа чалавек можа адно выказванне зразумець па-рознаму. Усё залежыць ад настрою і пункту гледжання індывіда. А ў кожнага гэтыя характарыстыкі адрозніваюцца. Не бывае аднолькавых людзей. Зразумела адно, што дадзеная фраза падштурхоўвае нас да дзеяння. Адразу хочацца нешта рабіць, а не сядзець проста так. Бо менавіта ў такі момант пачынаеш разумець, наколькі гэта важна. Выказванне аказваюць нейкую дапамогу.
