Четверг
28.03.2024
16:50
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 5
Гостей: 5
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 10-ы клас

8 сакавіка


Гісторыя Свята 8 сакавіка згадваецца яшчэ з часоў Старажытнага Рыма, які святкавалі, як дзень шанавання жанчын народжаных свабоднымі, і звалі іх "Матронами".

Праз гады, работніцы тэкстыльнай прамысловасці зладзілі "марш пустых рондаляў", які прайшоў у Нью-Ёрку ў сярэдзіне 18 стагоддзя. Гэтым яны паказалі сваю незадаволенасць умовамі працы, нізкай зарабатнай платай і працягласцю працоўнага дня. Пройдзены перыяд часу даў нам зразумець пра іх мэтанакіраванасці да сваёй мэты. Праз падлогу стагоддзя 8 сакавіка 1908 года ў тым жа горадзе прайшоў мітынг, дзе заставаліся тыя ж патрабаванні, які прыцягнуў увагу да сваіх праблем.

Дзякуючы змагару Клары Цэткін, боровшуюся за раўнапраўе з мужчынамі, у якіх былі значна лепшыя ўмовы працы, заснавалі міжнародны дзень усіх жанчын. Адзначалі яго ў краінах, па розных дат календара. Толькі да 14 годзе дваццатага стагоддзя, дата восьмае сакавіка выстаялася, і святкуецца да сённяшняга часу.

З 1966 года у СССР Прэзідыум Вярхоўнага Савета стварыў указ, Міжнародны Дзень 8 сакавіка не лічыць рабочым днём, чырвоным днём календара.

З гадамі гістарычныя падзеі стварэння гэтага свята сыходзяць на другі план, забыўшыся аб моцным духу жаночага полу, дзякуючы якім ён існуе па гэты дзень. Робячы іх далікатнымі і слабымі аматаркамі выгоды ў доме. Толькі вось афарызмы і выказванні нагадваюць аб іх непахіснай настойлівасці, такія як, "Аддай сам, або сама возьме сілай". Але гэтыя ўсе якасці схаваныя ўнутры, а сама жанчына жадае любіць і быць каханай, і ведаць, што ў цяжкую хвіліну заўсёды ёсць мужчынскае плячо, на якое можна з упэўненасцю пакласціся.

Наша пакаленне яшчэ са школьнай парты выхоўвалася паважаць старэйшых, абараняць малодшых, дарыць сувеніры да святаў, большасць зробленыя сваімі рукамі. Адным з такіх і ёсць восьмае сакавіка, ці, як яго прызвычаіліся называць - Свята Вясны, і па традыцыі дарылі настаўнікам і дзяўчынкам зялёныя пралескі з блакітнымі кветачкамі, паказваючы вясёлыя вывучаных сцэнкі, якія суправаджаліся гучным смехам і бурнымі апладысментамі.

Пасля канцэрта, у якім прымалі ўдзел толькі прадстаўнікі мужчынскага полу, вечар завяршаў доўгачаканы баль, дзе можна індывідуальна надаць увагу ўпадабанай асобы, запрасіўшы на танец. І пасля заканчэння ўсёй праграмы, як сапраўдныя рыцары, праводзілі сваіх шчаслівых аднакласніц дадому, якія з пяшчотай прыціскалі да грудзей лясная цуд прыроды, здабытае намі з-пад халоднага белага снегу.

Прайшлі гады, дзяўчаты сталі жанчынамі, хлапчукі дарослымі мужчынамі, толькі з часам невялікі букецік вясновых пралесак паднесены ў гэты дзень, станавіцца ім усё мілей і даражэй, успамінаючы былыя часы.

А вось сюрпрыз, прапанаваны Інстытутам нацыянальнай памяці аб адмене аднаго з жаданых урачыстасцяў нашых дам, да якога яны ішлі доўгія стагоддзі, тым самым пазбаўляючы іх магчымасці лішні раз звярнуць на сябе ўвагу, проста не дапусцім. Улічваючы шлях пройдзены да сённяшняга часу захавальніцамі хатняга ачага, трэба не забываць прыказку, "не будзі ліха, пакуль яно ціха".


Категорія: 10-ы клас | Додано: 24.10.2017
Переглядів: 1089 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar