У сваіх вершах А. С. Пушкін часта выкарыстоўвае метад пасвячэння твораў сваім сябрам юнацтва - дзекабрыстамі. Адным з такіх твораў з'яўляецца верш "У глыбіні сібірскіх руд", напісанае ім у 1827 годзе, у якім ён выказаў сваю грамадзянскую пазіцыю па адносінах да сваім сябрам юнацтва - дзекабрыстамі.
Паўстанне дзекабрыстаў не дало станоўчых вынікаў, што пры тым становішчы у грамадстве і размеркаванні палітычных сіл не дзіўна. Але і марным яно не было. Яно ўскалыхнула грамадскасць, дало штуршок новым рэвалюцыйным сілам. Але для дзекабрыстаў іх няўдача абышлася занадта дарагой цаной - многіх з іх адправілі на катаргу ў забайкальскія руднікі. Аляксандр Сяргеевіч ведаў аб патрыятычных пачуццях сваіх сяброў і падтрымліваў іх.І нягледзячы на небяспеку, якой падвяргаўся сам, ён піша і пасылае ім вершы, у якіх стараецца падтрымаць іх маральна, такія, як "К Чаадаеву", "Мой першы сябар...".
У вершы "У глыбіні сібірскіх руд" на першы план выходзіць грамадзянская пазіцыя як самога паэта, так і яго сяброў-дзекабрыстаў, тэма адданасці ідэям. Пушкіна упэўнены сам і стараецца пераканаць таварышаў у тым, што яны пакутуюць не дарэмна, што "Не знікне ваш журботны праца І дум высокае імкненне." Ён імкнецца усяліць у іх упэўненасць на хуткае вызваленне, дае надзею на лепшую будучыню.
Штуршком да напісання гэтага твора стала не толькі асуджэнне дзекабрыстаў на катаржныя працы, але і вернасць іх жонак, якія зьехалі за сваімі мужамі ў Сібір. Гэтыя верныя сяброўкі пакінулі свае цёплыя ўтульныя дома і рушылі ўслед за мужамі, не гледзячы на тое, што іх таксама ў Сібіры не чакае святочная жыццё, а існаванне ў цяжкіх умовах, без звыклых святаў і забаў. Іх не палохае нішто: ні цяжару доўгага цяжкага шляху, ні сібірскія маразы, ні пазбаўлення. Іх грамадскае становішча, багацце, шляхетнасць заставаліся ў баку.Адданасць і вернасць каханаму чалавеку, жаданне падтрымаць яго, быць побач у цяжкую хвіліну, перанесці з ім усё тое, што яму наканавана - вось галоўная мэта іх гераічных учынкаў. Гэта аказала на Пушкіна велізарны ўплыў.
У гэтым вершы Пушкін выкарыстоўвае шмат выразных эпітэтаў, такіх як "журботны праца", "высокае імкненне", "кайданы страшныя", "свабодны голас", што яшчэ больш падкрэслівае каштоўнасць патрыятычных учынкаў яго таварышаў. І як заклік, як надзея на вызваленне гучаць яго словы "...Кайданы страшныя загінуць...". Гэта ўсяляе надзею на тое, што іх мары спраўдзяцца і яны яшчэ возьмуць удзел у разбурэнні самаўладзьдзе.
