10 клас. Старажытнаруская літаратура. Сачыненне на тэму «Абакум»
Адна з трагічных постацяў у гісторыі Расеі,- асоба пратапопа Авакума. Можна зараз шмат судзіць аб падзеях таго часу, аднак давайце паглядзім на той час вачыма яго сучаснікаў. Людзі выхаваныя стагоддзямі ў пэўным абрадзе, не змаглі прыняць навін, па іх думку, парушаюць "древнехристианское пабожнасьць". Масла ў агонь канфлікту падлівалі самі ўлады, якія гвалтам насаджвалі новы абрад.
Увогуле выглядала гэта знешне як бы гвалт над старой верай, усё гэта было падобна на дзеянні ворагаў веры. З іншага боку і Патрыярх Нікан, вымушаны быў узяцца за выпраўленне богаслужбовых кніг, памылкі былі часам дастаткова грубыя. Аднак непапраўнай памылкай было ўціск нязгодных, аж да іх знішчэння. Авакум быў асабіста знаёмы з Ніканам, і нават атрымаў вышэйшы сан пратапопу з яго рук, аднак ён жа стаў адным з самых фанатычных правадыроў руху супраць никоновского абраду.Яго пропаведзь,- суправаджалася жорсткімі ганеннямі, яго білі пугай, збівалі, саслалі ў ссылку ў Сібір, у горад Табольск.
Вучэнне староверцев,- не несла ні якога шкоды, больш за тое гэта вучэнне па строгасці і пабожнасьці, пераўзыходзіла никоновский абрад. Вынішчэньне і ўціск старавераў, можна растлумачыць толькі адным натуральным тлумачэннем: самавольства і дэспатызм царскай улады.
Адным з самых жорсткіх і неапраўданых учынкаў Ніканаўскіх паслядоўнікаў, - гэта асуджэнне на смерць Авакума. Яго разам з яго паплечнікамі асудзілі на пакутлівую смерць, праз спаленне ў драўляным зрубе.
У нас часта ўспамінаюць пра страшныя часы інквізіцыі ў сярэднявечнай Еўропе, аднак спаленьне паслядоўнікаў Авакума, ні чым не лепш спалення Каперніка і Джардана Бруна.
Варожасць старога і новага абраду, працягваецца і па гэты дзень: нягледзячы на тое, што паслядоўнікі патрыярха Нікана, праз некаторы час дазволілі стары абрад ўнутры сваёй царквы,- было ўжо позна. Больш таго,- паслядоўнікі Авакума разбіліся на сотні розных вучэнняў, некаторыя з гэтых вучэнняў сышлі далёка нават ад элементарнай хрысціянскай маралі.
