Сачыненне на вольную тэму (10 клас) «Адпачынак на прыродзе»
У горадзе, вядома, добра, але летам мы вырашылі паехаць у вёску да бабулі і дзядулі. Яны жывуць каля самага лесу, так што вельмі зручна хадзіць за грыбамі і ягадамі. Калі мы ў першы раз пайшлі ў лес і знайшлі дзікую маліну, то вельмі здзівіліся. Ягады былі дробныя, кіслыя і ўсё ў пылу. Зусім не падобныя на тыя, якія мы прывыклі купляць у супермаркеце.
Сястра пажартавала, што на кусце нават няма стыкера з коштам і тэрмінам ўпакоўкі. Мы ёй жартам адказалі, што стыкера няма таму, што куст ніхто не спакаваў. Ён расце оптам на паляне ў асяроддзі такіх жа не упакаваных кустоў.
Пасля маліны мы знайшлі яшчэ якія-то ягады. Таксама кіслыя і дробныя. Але наогул-то, у лесе цікава. Зусім не так, як у горадзе. Людзей няма, машын няма. Толькі дрэвы, спевы птушак і шум у галінках над галавой. Адразу нараджаюцца нейкія няясныя, смутныя думкі аб далёкім мінулым.
Здаецца, вось-вось з-за дрэў з'явіцца мамант або на худы канец барадаты партызан. Але, ніхто, вядома, не з'явіўся. На лясной дарозе трапілася нам толькі яшчарка. Вось так на дарозе, а не ў краме, мы яшчэ не бачылі жывую яшчарку. Пасля секунднай замінкі кінуліся яе лавіць, і злавілі!
Не ўсе хацелі браць яе ў рукі, хоць смяльчак усё-ткі знайшоўся. Агледзеўшы яшчарку, хто-то прапанаваў ёй адарваць хвост і паглядзець, што будзе далей. Але адрываць ніхто не хацеў. Мы проста ўзялі вялікі камень і прыціснулі хвост яшчарцы. Потым сталі чакаць, што яна будзе рабіць.
Сапраўды, трохі подергавшись, яшчарка пакінула свой хвост і ўцякла ў траву. Гэта было вельмі выдатна. Адарваны хвост працягваў выгінацца, і жыць асобна ад сваёй гаспадыні. Хвост мы паклалі ў пакет і панеслі дадому. Па дарозе доўга спрачаліся. Задыхнецца хвост у цэлафанавым пакеце або няма. Вырашылі, што няма. У яго ж няма лёгкіх.
Каля лесу пасвіліся статак кароў. Для гарадскога жыхара, карова – гэта страшнае, вялікая, рагатая жывёла. Цяжка паверыць, што карова добрая, і не зробіць нічога дрэннага. Сфатаграфаваўшы кароў, мы вырашылі, што выдатна было б пакатацца верхам на карове!
Ідэя прыйшлася ўсім па душы. Выбралі самую спакойную карову і пачалі на ёй катацца. Праўда, мы больш падалі ў траву, чым каталіся. Карова ўцякала, брыкалася, і не хацела быць канём.
Нам было вельмі весела, і ўсе былі задаволеныя. Пасля таго, як усе накатались, мы вырашылі, што карова – гэта выдатны экстрым. Калі атрымаецца, то можна нават ўхапіцца за рогі. Справа, вядома небяспечнае. Папросту можна пераляцець карове праз галаву.
Адпачынкам усе былі задаволеныя, і, вярнуўшыся ў дом бабулі і дзядулі, вырашылі пасля выхадных яшчэ прыехаць, і застацца на ўсе летнія канікулы. Горад нікуды не дзенецца, а ў вёсцы столькі ўсяго цікавага. Не толькі ў лесе, але і на рэчцы.
|
