Пятница
29.03.2024
01:32
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 7
Гостей: 7
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 10-ы клас

Апісанне карціны Васняцова «Аленушка»


Напэўна няма такога чалавека, які не бачыў гэтую ілюстрацыю да рускім народным казкам, яе аўтар Васняцоў, менавіта ён і напісаў гэтую цудоўнейшай карціну "Аленушка".

На карціне «Аленушка» можна ўбачыць тое, як на беразе возера сядзіць і сумуе дзяўчынка, схіліўшыся перад возерам яна як быццам спрабуе папрасіць у яго дапамогі. Тоны карціны дастаткова змрочныя, што становіцца зразумелым, бо ў дзяўчынкі не вельмі добры настрой. Васняцоў перадаў яе настрой і душэўны стан праз карціну, ён намаляваў карціну ў змрочных танах. На заднім плане мы бачым лес, і хоць цяпер ранняя вясна, аўтар адлюстраваў яе не ў яркіх залатых танах, а ў больш цёмных, жудаснаватых танах.Ды сапраўды становіцца трохі страшнавата ад убачанага, але калі паглыбіцца ў сэнс гэтай карціны становіцца наадварот сумна ад таго, як намаляваная карціна і ад яе настрою. Мастак намаляваў і возера не сінім або блакітным колерам, а цёмным, можна ўбачыць, як па ім плывуць ўжо апалае лісце. Вада здаецца цёмнай і ствараецца ўражанне, што возера вельмі глыбокае. Нават восеньскае неба, паглядзеўшы на яго мы бачым цёмныя кучковатые аблокі, ствараецца ўражанне, што вось-вось пойдзе невялікі мімалётны дожджык.Сонца практычна не відаць, ад усяго малюнка прыроды здаецца, што восень будзе доўжыцца вечна і прыходзіць сум аб мінулым леце. І ўсё ж гэтую дзяўчынку можна зразумець, дастаткова ўсяго толькі ўспомніць казку пра яе братце Іване.

Дзяўчынка сядзіць на вялікім камені, сама яна апранута ў сціплую сялянскую вопратку, яна сядзіць і просіць дапамогі ў прыроды, па ўсёй бачнасці ёй больш не ў каго прасіць дапамогі. На ёй нават няма абутку, звычайна прынята апранаць сарафаны дзяўчат яе ўзросту, а тут мы бачым прасценькую кофтачку і спадніцу. Нават яе спаднічка темноватого колеру, кода глядзіш на карціну разумееш, што гэтая дзяўчынка сірата і ў яе зусім нікога няма. Гэта ўсё ў мяне выклікае пачуццё жалю і суму да гэтай дзяўчынцы. Безумоўна, мне хацелася б дапамагчы гэтай няшчаснай сіраце, але па ўсёй бачнасці, на жаль, гэта немагчыма.


Категорія: 10-ы клас | Додано: 24.10.2017
Переглядів: 1067 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar