Пятница
29.03.2024
12:45
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 2
Гостей: 2
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 10-ы клас

Апошні ветэран


Сачыненне на вольную тэму (10 клас)

«Апошні ветэран»

У вёсцы застаўся апошні ветэран. Пра яго мала хто ведаў з сучаснай моладзі. Ветэран, ніколі не хадзіў на імпрэзы, прысвечаныя дню Вялікай Перамогі, і толькі самыя блізкія яму людзі ведалі, што ён быў сапраўдным удзельнікам баявых бітваў.

Часта бывае так, што людзі, якія сапраўды ваявалі, пасля вайны імкнуцца ні з кім пра гэта не казаць, нібы нічога і не было. У той час, калі іншыя, толькі краем вочы бачылі вайну, распавядаюць пра свае подзвігі з такім захапленнем, быццам гэта яны асабіста выйгралі вайну.

Хоць, тых, хто сапраўды ваяваў, асабліва ў самыя цяжкія дні і гады вайны, даўно ўжо пакінулі гэты свет, і ніхто пра іх ужо і не памятае. Сапраўдных герояў, даўно ўжо няма ў жывых. Засталіся ў асноўным тыя, каму на пачатку вайны было па 15 - 20 гадоў.
Гэта цяпер ужо, па прыйсця многіх гадоў, маладым здаецца, што ўсе старыя былі ўдзельнікамі вайны, і ўсе яны героі. Калі б усё было менавіта так. На самай справе ўсё па-іншаму.

Але апошні, вясковы ветэран, сапраўды ваяваў. Ваяваў па-сапраўднаму. Быў паранены і узнагароджаны баявым ордэнам. І не зараз, як прынята ўзнагароджваць, таму што ветэран пражыў яшчэ адзін год, а ў тыя цяжкія для краіны гады, калі ішла кровапралітная вайна.

Пра ветэрана даведаліся выпадкова, калі ў вёску прыйшоў запознены ордэн. Тады ветэрану давялося расказаць вучням аб сваёй бурнай маладосці. Як у васемнаццаць гадоў добраахвотнікам пайшоў на фронт, як ваяваў, як асабіста забіў немца, аб чым да гэтага часу шкадуе, і як быў паранены ў Польшчы. У кожнага была свая вайна.

Далёка не такая, якой яе прынята адлюстроўваць у мастацкіх фільмах. Хто-то ваяваў па-сапраўднаму, і бачыў ворагаў вельмі блізка. Хто-то за ўсю вайну не бачыў ні аднаго. Сапраўдных герояў даўно ўжо няма, а тыя, хто застаўся, імкнуцца не ўспамінаць лішні раз, аб тым, што было, і што ім давялося перажыць.

Некаторыя людзі кажуць, што вайна існуе, пакуль на зямлі жывы хоць адзін яе ўдзельнік. Атрымліваецца, што вайна цалкам скончыцца, калі ў вёсцы не застанецца ні аднаго ветэрана які прымаў у ёй удзел. Гэта тычыцца і нашай велізарнай краіны. Вайна будзе існаваць, пакуль жывы хоць адзін ветэран.

Калі іх не стане, аб ёй, вядома, таксама будуць памятаць. Але ўжо не так. Вайна ператварыцца ў што-нешта далёкае, і амаль міфічная. Сучасным пакаленням будзе ўжо не да яе. Але, пакуль жывы хоць адзін ветэран, мы ўсе павінны памятаць, што яны калі-то для нас зрабілі.

Яны таксама былі маладыя, таксама не хацелі паміраць, але, калі прыйшла бяда, падняліся на абарону сваёй Радзімы. Зрабілі ўсё, што было ў іх сілах. Мы павінны берагчы мір і не забываць, якой дарагой цаной ён нам дастаўся.


Категорія: 10-ы клас | Додано: 24.10.2017
Переглядів: 1617 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar