Складанне для 10 класа па рамане Тургенева «Бацькі і дзеці».
Тэма сачынення: «Браты Кірсанава».
У рамане «Бацькі і дзеці» Тургенеў апісвае вобразы Мікалая і Паўла Кірсанава. Хто ж яны такія?
Павел Кірсанаў - былы вайсковец. У маладосці быў вельмі прыгожы: «ён не мог не падабацца». Большую частку свайго жыцця правёў у валачэння за свецкай прыгажуняй. Потым «асёл» ў вёсцы, дзе нас і знаёміць з ім Тургенеў.
Мікалай Кірсанаў ніколі не хацеў быць вайскоўцам, так як, у адрозненне ад свайго брата, ніколі не быў смелы і рашучы. У дзяцінстве яго часта называлі баязліўчык. Мікалай Пятровіч скончыў універсітэт, абараніў дысертацыю і, ажаніўшыся, з'ехаў жыць у вёску, дзе ціха і мірна праводзіў свой час амаль бязвыезна, так як, па натуры сваёй чалавек нясмелы, ён не любіў з'яўляцца ў грамадстве.
З вышэйсказанага мы можам зразумець, што паміж братамі Кірсанава - вельмі шмат адрозненняў. Але з апісання біяграфій герояў мы даведаемся не пра ўсіх адрозненнях паміж Мікалаем і Паўлам. Якая ж яшчэ існуе розніца ў характарах братоў Кірсанава?
Па-першае, Павел Пятровіч - арыстакрат, а пра Мікалая Пятровіча гэтага сказаць нельга.
Таксама Павел Пятровіч абыякавы да мастацтва, ён вельмі мала чытае, не любіць музыку. Аўтар піша пра яго: «... але на яго прыгожых цёмных вачах не адбілася нічога акрамя святла зорак. Ён не быў народжаны рамантыкам, і не ўмела марыць яго фарсістыя сухая і гарачая, на французскі лад мизантропическая душа ». З гэтых слоў можна зразумець, што Павел Пятровіч абыякавы і да прыроды. А Мікалай Пятровіч, у адрозненне ад брата, любіць прыроду і мастацтва, ён вельмі летуценнік: грае на віяланчэлі, чытае Пушкіна.
Акрамя таго, Мікалай Пятровіч прагрэсіўней свайго брата: ён размежаваўся з сялянамі, спрабуе ўводзіць у сваёй гаспадарцы больш сучасныя, прадукцыйныя прылады працы. Паўлу жа Кірсанаву занятак гаспадаркай здаецца сумным. Мужыкамі ён грэбуе, пры размове з імі нюхае адэкалон. Жыццё Паўла Пятровіча Тургенеў паказвае нам у сваім рамане пусты. У гэтым мы можам пераканацца, даведаўшыся, што старэйшы Кірсанаў прайграў спрэчку і двубой з Базарава.
Але, разам з вялікай колькасцю недахопаў, у характары ў Паўла Пятровіча ёсць і станоўчыя бакі: ён высакародны ў адносінах з братам, з Фенечка, сумленны і правільны. «Тым больш горка, што жыццё чалавека, які валодае несумнеўнымі вартасцямі, праходзіць гэтак бескарысна».
У Мікалая Пятровіча «па сутнасці жыццё бедная зместам». І на самай справе, малодшаму Кірсанаву не ўдаецца спроба зразумець імкненні моладзі, ён ня здолеў зладзіць свой маёнтак. А ў канцы рамана Мікалай Кірсанаў нават пачынае задумвацца пра тое, што нельга зладзіць з мужыкамі без прымянення пакарання. Тургенеў словамі Базарава кажа пра Мікалая Пятровіча: «Песенька яго спета», «чалавек адстаўны».
Тургенеў не сімпатызуе і Паўлу Пятровічу Кірсанаву.
Такім чынам, абодва брата прытрымліваюцца старых парадкаў, старых дваранскіх поглядаў. Ні той, ні іншы не разумеюць імкненняў і мэтаў прагрэсіўнай моладзі таго часу. Менавіта такім бачыў Тургенеў лад жыцця і думак лагера бацькоў, да якога аднёс і Мікалая з Паўлам.
Аўтар рамана лічыць братоў Кірсанава аднымі з лепшых прадстаўнікоў дваранскага класа, але яны не ў стане прытрымлівацца актыўнай, паўнавартаснай жыццёвай пазіцыі. Паказваючы нам гэта, Тургенеў кажа: «Калі сліўкі дрэнныя, то што ж малако?» Калі лепшыя з лепшых вядуць паразітычны лад жыцця, што ж можна тады сказаць пра ўсё лагеры бацькоў?
