Цярністы шлях да ісціны (паводле рамана Ф. М. Дастаеўскага "Злачынства і пакаранне")
Кожны чалавек, хоць бы раз у жыцці задаваў сабе пытанне: што такое ісціна? Кожны разумее вызначэнне па-свойму, але адно застаецца нязменным: ісціна – гэта праўда, якая з'яўляецца такой не толькі для аднаго чалавека ці некалькіх людзей, а для чалавецтва ў цэлым. Праўда для ўсіх адзіная, яе нельга ўспрымаць па-рознаму. У рамане Ф. М. Дастаеўскага «Злачынства і пакаранне» цярністы шлях да ісціны выяўлены асабліва ярка.
У дадзеным творы пастаўлена маральная праблема адказнасці чалавека за злачынства не толькі перад законам, але і перад сабой, перад сваім сумленнем.
Галоўны герой рамана Ф. М. Дастаеўскага - натура добразычлівая, сумленная, пажадлівая, здольная адчуваць душэўную боль пры выглядзе чужых пакут і гатовую прыйсці на дапамогу ў любую хвіліну. Радзівон Раскольнікаў піша артыкул, у якой выказвае думку, што людзі дзеляцца на два тыпу: на матэрыял і на незвычайных людзей. Другое вельмі мала, і яны маюць права панаваць, яны могуць пераступіць закон. Такія людзі не спыняюцца ні перад злачынствам, ні перад тым, каб здзейсніць задуманае.У першую чаргу Раскольнікаў вырашыў праверыць, да якога разраду людзей ён ставіцца: «стварэнне я дрыготкая або права маю». Менавіта ў гэты момант і ўзнікае задума найстрашнейшага злачынства, які здзяйсняе герой. Раскольнікаў забівае старую працэнтніцу, бязлітасную да пакут і беднасці тых, што прыходзяць да яе людзей. У першую чаргу, герой хацеў адпомсціць старой процентщице, дапамагчы маці і сястры, забяспечыць сваё жыццё, каб у далейшым здзяйсняць толькі добрыя справы. Але, забіўшы старую, яму давялося забіць і яе сястру, якая стала сведкай злачынства.Раскольнікаў не падазраваў, што, забіўшы жанчын, ён забіў самога сябе. За сваё злачынства ён пакараны страшнымі пакутамі сумлення. Яго мучыць не толькі сам факт злачынства, але і тое, што ён страціў веру ў самога сябе.
У «Злачынстве і пакаранні» Ф. М. Дастаеўскі спрачаецца не толькі з агульнапрынятым стаўленнем да свету, але і з самім сабой. Стаўленне аўтара да свайго герою неадназначна. На судзе ён то прымае бок Раскольнікава, разумеючы прычыну яго паводзін, то бок тых, хто яго асуджае. Суд над Раскольниковым ператвараецца ў пошукі ісціны. Як жыць? Гэта галоўнае пытанне рамана, адказ на які шукаюць героі. Раскольнікаў ўвесь час вагаецца паміж верай і нявер'ем. У рэшце рэшт мы бачым, што дзякуючы Соне, Радзівон прызнаецца ў забойстве і адпраўляецца на катаргу.
У зняволенні хочацца сказаць, што ў пакутах сумлення, летуценнях і пошуках ісціны Творы адлюстраваліся ўласныя сумненні, спрэчкі з самім сабой і ўнутраная барацьба, якая вядзе Ф. М. Дастаеўскі на працягу ўсёй гісторыі.
|
| Категорія: 10-ы клас | Додано: 24.10.2017
|
| Переглядів: 826
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
