Складанне па твору Купрына А.І. «Гранатавы бранзалет»
Думка пра тое, што каханне мацней за смерць як нельга лепш паказаная А.І. Купрын ў аповесці "Гранатавы бранзалет". Сюжэт твора вельмі просты, але ў той жа час трагічны. Малады і бедны чыноўнік Жаўткоў закахаўся ў Веру, але тая неўзабаве выйшла замуж за князя Шэіна. Няшчасны малады чалавек піша ёй лісты з прызнаннямі ў каханні і аднойчы адпраўляе ёй у падарунак гранатавы бранзалет, чырвоны колер якога нагадвае чытачу застылыя кроплі крыві. Як сумленная жонка Вера паведамляе аб тым, што адбылося мужу, і той разам з братам едзе да желтковую і просіць таго пакінуць у спакоі яго жонку. Жаўткоў тлумачыць, што ён не можа жыць без каханай, і на наступны дзень Вера бачыць у газеце нататку пра смерць Жаўткова. Яе пачынаюць мучыць згрызоты сумлення, таму што яна разумее, што Жаўткоў звёў рахункі з жыццём з-за яе.Вера вырашае развітацца з ім і прыходзіць у яго дом. Там яна ўсведамляе наколькі моцна кахаў яе гэты чалавек, і што ён змог ахвяраваць сваім жыццём дзеля яе добрага імя. У фінале аповесці некалькі разоў гучаць словы: "Ды свяціцца імя тваё".
Аналізуючы дадзены сюжэт, хочацца выказаць свой пункт гледжання аб тым, чаму каханне мацней за смерць. Па - першае, Жаўткоў хоць і памірае, але сыходзіць з жыцця падобна рыцару. Менавіта таму Вера бачыць на яго твары супакаенне, а не пакута ад таго, што адбылося. Па - другое, сапраўднае каханне змяніла сутнасць гераіні. І цяпер спакойная і ўраўнаважаная Вера усхвалявана кажа музыкант, яна выконваючай санату, пра тое, што ўсё будзе добра, што Жаўткоў перад смерцю дараваў яе. І мы, чытачы гэтага твора разумеем, што каханне Георгія Жаўткова не памерла, што ён даў новае жыццё сваёй гібеллю душы каханай.
Такім чынам, я лічу, што каханне сапраўды непадуладная нават смерці. Таму што нават пасля смерці мы працягваем памятаць блізкага чалавека і берагчы ўсе ўспаміны, звязаныя з яго выявай.
