Характарыстыка Ноздрева у паэме «Мёртвыя душы» Н.У. Гогаля
Гогаль стварыў персанаж Ноздрева, надзяліўшы яго такімі якасцямі характару, адпаведныя людзям, што яшчэ доўга будзе існаваць у Расеі. Пры ўсёй тыповасці вобраза, аўтар змог раскрыць яго індывідуальнасць пры дапамозе розных дробязяў і дэталяў.
Гэты вясковы памешчык любіць разгульнае жыццё, картачную гульню і шуміху, таму і нядзіўна, што Чычыкаў пазнаёміўся з ім у карчме. Перад чытачамі ўзнікае персанаж, які ўсімі спосабамі спрабуе прыцягнуць да сабе ўвагу. Адзін з такіх метадаў – хлусня. Яна нарастае як снежны ком, ад малаважнага перабольшання аб вялікай рыбе ў яго сажалцы да гісторыі з губернскай дачкой.
Абстаноўка ў доме адпавядае характару Ноздрева. Усе рэчы ў пакоях расстаўленыя бесталкова. У кабінеце гаспадара адсутнічаюць кнігі, дакументы і важныя паперы, замест гэтага на сценах вісяць стрэльбы і шаблі. Адразу становіцца зразумела, што ў гэтым пакоі ніколі не вырашалі важныя справы. У сталовай па якой-то невядомай прычыне ўстаноўлены казлы. У адной з пакояў стаіць шарманка адной з дудой не жадае ўціхамірыцца. Гэты музычны прадмет нагадвае няўрымслівы характар Ноздрева.
Справы і прыбытак не гуляюць асаблівай ролі ў жыцці драчуна і кутилы. Бязладнасць Ноздрева як гаспадара адкрываецца перад чытачом падчас апісання дарогі да яго маёнтку. Поле, праз якое ён вёў сваіх гасцей, было ўсё ў купінах, замест дарогі бруд. Ёсць стайня, але пустыя стойлы, на вадзяным млыне няма порхлицы. Аб сялянах нічога не вядома.
Адно месца ў гаспадарцы мае належны выгляд – сабакарня, паколькі зацікаўленасць у гэтага персанажа маглі выклікаць толькі сабакі. Са сваімі ўлюбёнцамі ён паводзіць сябе лепш, чым з роднымі дзецьмі. Нават яго паводзіны нагадвае звычкі сабаку – можа адначасова шукаць ласку, брахаць і агрызацца.
Гогаль, ствараючы вобраз Ноздрева, звяртаецца да кантрасце паміж знешнасцю персанажа і яго унутраным абліччам. Герой – прывабны мужчына, які можа пахваліцца волатаўскім здароўем, але пры ўсім гэтым яго жыццё бессэнсоўная. З-за любові да шулерству у большасці выпадкаў картачная гульня завяршаецца бойкай. Такая сітуацыя адбылася і з Чичиковым. Спачатку чыноўніку прапануюць купіць каня або сабаку, атрымаўшы адмову, Ноздрев не губляецца і адразу пераходзіць да абмену бричками. Упросив госця згуляць з ім, памешчык жульнічае. Чычыкаў жадае пакінуць гульню – гэта становіцца прычынай бойкі.
Паэма «Мёртвыя душы» – гэта чарада персанажаў, якія змаглі захаваць у сабе нешта жывое. Атрымліваючы трэцяе месца ў гэтай іерархіі, Ноздрев займае досыць высокае становішча.
