Характарыстыка Собакевича у паэме «Мёртвыя душы» Н.У. Гогаля
Малюючы Собакевича, Гогаль звярнуўся да народных былинам і казак. Падабенства з волатамі выяўляецца ў вялікім росце, хвацка апетыце і здаровым духу. Імя гэтага персанажа – Міхаіл і яго звычкі нагадваюць клышаногага гаспадара лесу. Ён вялізны, нязграбны, ногі велічэзнага памеру ставіць крыва і наўскос, твар чырвонага колеру – сапраўдны мядзведзь.
Аўтар зноў звярнуўся да свайго звычайнага прыёму, калі праз прозвішча герояў падаецца характарыстыка іх унутранага свету. Міхаіл Сямёнавіч падобны тварам на бульдога, такая ж у яго і хватка ў тыя моманты, калі гаворка заходзіць пра грошы. Стаўленне Собакевича да сваіх сялянам нагадвае сабаку, які сядзіць на ланцугу і ўсё парываецца каго-то ўкусіць.
Чацвёрты прадавец «мёртвых душ» з'яўляецца добрым гаспадаром. Гэта становіцца зразумелым яшчэ задоўга да знаёмства з ім, пры ўездзе ў вёску можна было ўбачыць надзейныя і дыхтоўныя хаты сялян. Такім жа быў і дом памешчыка, архітэктурныя вынаходствы не былі тут у пашане, галоўнае – функцыянальнасць і практычнасць. Інтэр'ер у пакоях нагадваў гаспадара дома, паколькі ўся мэбля мела нязграбны выгляд, была вельмі цяжкай і грувасткай.
Пры ўсім падабенстве з іншымі памешчыкамі, Собакевич надзелены некалькімі рысамі характару, якія разнят яго з суседзямі. У адрозненне ад Манілава, ён хваткі і дзелавіты пан, ведае не толькі імёны ўсіх сваіх сялян, але і памятае, якім рамяством яны займаюцца. Валодаючы інфармацыяй аб станоўчых і адмоўных якасцях сваіх падапечных, ён мог у патрэбны момант, можа гэтым скарыстацца.
Гэта поўная супрацьлегласць Плюшкину, які пры вялікай гаспадарцы, на стол падае нейкія драбкі і гнілата. Чаго не скажаш пра Собакевиче, для гэтага памешчыка насычэнне з'яўляецца сэнсам жыцця і галоўнай яго радасцю. Чычыкаў дзівіцца, як адзін чалавек можа столькі з'есці за раз: некалькі ватрушек памерам з талерку, індык як невялікі цяля, яшчэ і трохі барана.
Калі бесцырымонны Ноздрев лунае ў аблоках, то Міхаіл Сямёнавіч не спрабуе цешыць сябе эфемернымі ілюзіямі. Трывала стаіць на зямлі, ацэньваючы сітуацыю і людзей, таму заўсёды дабіваецца пастаўленых мэтаў. Ён адразу пераходзіць да справы ў размове з Чичиковым, расхвальваючы прадмет гандлю. Галоўны цікавасць – кошт тавару, пры гэтым ён умудраецца падмануць пакупніка, падсоўваючы «жаночую душу».
Собакевич з усімі сваімі станоўчымі і адмоўнымі бакамі мёртвы душой, як і яго асяроддзе. Ім не патрэбныя перамены, усё задавальняе гэтых людзей, якія далёкія ад летуценнасці і філасофіі.
