Сачыненне для 10 класа на тэму: «Кім я хачу стаць»
Я ўжо ў дзесятым класе, таму я ўсё часцей задумваюся аб тым, чым жа я буду займацца ў дарослым жыцці. Калі стаіць пытанне аб далейшай жыцця – тут максімальна трэба ўсё абдумаць і ўзважыць. Бо па сутнасці, няправільны выбар і можна сапсаваць сваё жыццё. А ўсё чаму? Для таго, каб працаваць трэба спачатку атрымаць адукацыю, якое цяпер вельмі нятанна каштуе. Вялікі шанец можна атрымаць пасля таго, як оканчиваешь школу. А калі выпадкова прапусціць гэты шанец – то, лічы, усё, адукацыю пралятае міма. Бо колькі каштуе кантракт? Бацькі проста не пацягнуць гэтую шматлікую суму.
Таму я думаю, што я хачу стаць настаўнікам. Усе таму гэта – гэта вялікі адпачынак. У педагогаў самыя вялікія канікулы, на якіх можна знайсці падпрацоўку – пайсці ў лагер (і працаваць, і адпачываць). Настаўнік – гэта вельмі нервовая прафесія, яшчэ яна вельмі цяжкая. Але затое вельмі запатрабаваная, бо шмат дзяцей і вучыць іх каму-то трэба пастаянна. Паглядзеўшы на тое, што трэба здаваць – я зараз раблю ўпор на мовы, біялогію і гісторыю. Таму я хаджу да рэпетытару і займаюся з ёй ангельскай мовай. А ўсё астатняе я вывучаю самастойна, бо гэта не такія складаныя прадметы. Я біялогію паважаю яшчэ з восьмага класа, таму асаблівых праблем з ёй не будзе, праўда ў мяне ўзнікаюць складанасці з біялагічнымі задачамі (усё-ткі матэматычныя аперацыі мне складана даюцца). Мовы і літаратура таксама не выклікае шмат праблем, таму што чытаць я люблю і валодаю пачуццём прыроджанай пісьменнасці. Гісторыя выклікае нейкія складанасці, але не вельмі вялікія, – я дрэнна запамінаю даты, але выдатна памятаю гістарычных персон, магу добра аналізаваць і пішу на выдатна сачыненні.
Яшчэ кажуць, што для прафесіі настаўніка трэба любіць дзяцей, бо гэта не прафесія, а пакліканне. Я дастаткова добра стаўлюся да дзяцей, у мяне ёсць пляменніца – я люблю з ёй гуляцца і проста важдацца. Яшчэ калі мы гуляем у парку, не асабліва звяртаю на крыкі і крыкі маленькіх дзяцей, не хачу іх забіць – таму я лічу, што гэтага хопіць. І нервы ў мяне дастаткова моцныя, мяне складана вывесці з сябе, а гэта для працы вельмі важная якасць.
Я амаль вызначылася з выбарам, а вось большасць маіх сяброў яшчэ ў падвешаным стане. Праўда, мая сяброўка хоча стаць лекарам, але яна вельмі дрэнна вучыцца. Я дрэнна ўяўляю, што будзе, калі яна здзейсніць сваю мару. Я б да яе лячыцца не пайшла, таму што я не вораг свайму здароўю.
Я спадзяюся, што маё імкненне ажыццявіцца і я буду настаўнікам, але каб зарплата была прыстойная.
