Сачыненне на тэму: «Крывадушнасць». 10 клас
Крывадушнасць - паводзіны, затуляюць зламыснасць прытворнай чистосердечием, цнотаю.
У паўсядзённым жыцці мы часта сутыкаемся з крывадушнасцю. Крывадушнасць – адно з самых непрыстойных якасцяў чалавека. Крывадушнасць атручвае наша зносіны, а часам, ведаючы праўду, яно можа паражаць нават і ашаламляе. Кажучы без утрирования, мы можам пагадзіцца з выказваннем Жана дэ Развіцця: «Асабістае веліч ёсць толькі нікчэмнасць, як ілжывая дабрачыннасць – крывадушнасць».
Крывадушнасць сустракаецца не толькі ў жыцці, але і ў творах вялікіх аўтараў. Напрыклад, у сваім аповядзе «Хамелеон» А. П. Чэхаў апісвае Очумелова, які па сваёй натуры быў чалавекам дваістым. Пасля таго, як Хрюкина, малавядомага чалавека, ўкусіла сабака, яны пачынаюць разбірацца ў інцыдэнце. Спачатку, яны хочуць пакараць сабаку, але потым даведаюцца, што яна належыць аўтарытэтнаму асобе гэтага горада – генералу і вырашаюць адвесці сабаку яму. У кульмінацыі гэтага аповеду высвятляецца, што сабака належыць Уладзіміру Іванавічу – брату генерала, якому яны і аддаюць сабаку.
Прыклад крывадушнасці мы можам назіраць у іншым творы А. П. Чэхава. У ім апісваецца сітуацыя, якая адбылася на пахаванні важнага асобы. Там было мноства людзей, коней з гербамі. Убачыўшы ўсё тое, што адбываецца, аўтар задаецца пытаннем: «А зрабіў ён за ўсё жыццё хоць адно добрае справа? Прыгрэў ці бедняка?» Ён быў уражаны тым, што здарылася, і сказаў, што ўсё, што адбываецца - мішура.
У заключэнні свайго апавядання, хочацца адзначыць, што ў жыцці трэба быць пастаянным, адназначным, казаць праўду, не быць крывадушным. Хочацца скончыць словамі Арбітра Гайа: «Няма нічога больш недарэчна дурных чалавечых забабонаў і болей пошла крывадушнай строгасці».
|
