Сачыненне на вольную тэму (10 клас)
«Летнія вакацыі»
Калі пачаліся летнія канікулы, мы з хлопцамі вырашылі пайсці ў лес з начлегам. З намі пайшоў, таксама настаўнік фізкультуры. Гэты паход мы планавалі яшчэ ў траўні. Спачатку, думалі ісці ўздоўж рэчкі. Але хто-небудзь з хлопцаў, прапанаваў трохі паглыбіцца ў лес. Так, можна было убачыць больш усяго цікавага. І мы, сапраўды ўбачылі нешта для нас незвычайнае.
Калі, мы ішлі лесам, і любаваліся яго прыгажосцю, то хто-небудзь з хлопцаў нахіліўся і што-то падабраў. Гэта, апынулася гільза ад снарада. Гільза была старая, сточаная іржой. Мы спачатку, не адразу зразумелі, што гэта такое.
Але, калі знаходку перадалі настаўніку фізкультуры, то ён адразу сказаў, што гэта стрэляная гільза ад снарада. Яшчэ ён дадаў, што падчас Вялікай Айчыннай вайны, у гэтых лясах ішлі жорсткія баі з фашыстамі.
У той жа момант, мэта нашага паходу змянілася. Мы вырашылі, што проста адпачыць так, мы яшчэ паспеем. Параіўшыся, вырашылі крыху пашукаць у гэтым месцы, іншыя прадметы, якія маглі застацца ад баёў. Нам сапраўды пашанцавала.
У адным з старых акопаў, знайшлі некалькі гільзаў ад аўтамата і вінтоўкі. Потым салдацкі медальён. Мы вельмі хацелі даведацца, каму ён належыць, але адкрыць медальён, каб не пашкодзіць змесціва не змаглі. Вырашылі, аднесці ў школьны музей, і там паспрабаваць адкрыць.
Знаходак у той дзень было шмат. Знайшлі рэшткі зброі, прабітыя кулямі і асколкамі каскі. Нават некалькі чалавечых костак. Гэта было жудасна, і мы, моўчкі іх пахавалі. Ніхто нічога не казаў.
Здавалася, што мы нібы перанесліся на дзесяцігоддзі назад. Вось-вось у небе праляціць варожы самалёт, і пачне нас бамбіць. Адчуванне было вельмі моцным, і сёй-той з хлопцаў, пачаў нават пазіраць на неба. Але, там лёталі толькі птушкі, і свяціла сонца.
За пошукамі мы правялі амаль увесь дзень. Сабралі шмат розных прадметаў. Усе нашы знаходкі, вырашылі перадаць у школьны музей. Заадно, вырашылі наведаць бліжэйшую вёску, і паспрабаваць даведацца аб баях, якія адбываліся падчас вайны ў гэтых лясах. Усім было цікава даведацца, што тут адбылося.
Калі, хлопцы стаміліся, то прынялі рашэнне выйсці з лесу, і адпачыць на беразе рэчкі. Нас сустрэла яркае сонца, цёплая вада, спевы птушак. Усім адразу стала на душы весела і спакойна. Мы, нібы выйшлі з машыны часу, і вярнуліся ў свой час. На міг, дакрануўшыся да страшнай і жорсткай вайне.
Нам вельмі пашанцавала, што мы жывем зараз, а не ў той час, калі пачалася Вялікая Айчынная вайна. Мы павінны шанаваць мір, і рабіць усё, каб зноў не было вайны...
|
