Аднойчы, калі мы з бацькамі прыехалі на летнія вакацыі ў вёску, то даведаліся, што ў лесе пасяліўся чалавек. Гэта была сенсацыя для ўсёй вёскі. Гэтага чалавека ўсе ведалі. Раней ён быў настаўнікам фізкультуры, але потым крыху звар'яцеў на здаровым ладзе жыцця, і вырашыў жыць на прыродзе.
Мы з хлопцамі думалі, што ён выкапаў сабе зямлянку і жыве ў зямлі. На справе ўсё аказалася зусім па-іншаму. Калі мы прыйшлі ў лес, то замест зямлянкі ўбачылі невялікую хаціну на старым, высокім дубе. Хаціна была пабудавана з необструганных дошак. Дах была зроблена іх галінак і бярозавай кары. Ўніз, уздоўж ствала звісала лесвіца, сплеценая з вяровак.
Каля хаціны, у метрах васьмі над зямлёй, на тоўстай галінцы сядзеў былы настаўнік фізкультуры і што-нешта сабе напяваў. Заўважыўшы нас, ён ветліва памахаў рукой, і запрасіў падняцца да яго.
Шчыра кажучы, ніхто з хлопцаў не хацеў лезці на дрэва і далучыцца да якая сышла з розуму физруку. Але потым нам стала нязручна, і мы палезлі. З зямлі, хаціна здавалася не вельмі высока. Але з кожным метрам, станавілася ўсё страшней. Пачынаў адчувацца ўжо ветрык. Здавалася, лесвіца можа ў любы момант абарвацца.
Нарэшце, мы падняліся да хаціны, і моцна трымаючыся за галінкі, павіталіся з фізруком. На самай справе ён зусім не выглядаў хворым або яшчэ якім-то. Нармальны сабе мужчына ў спартыўнай вопратцы і з банданой на галаве.
Ён сказаў, што вельмі рады нас бачыць. Да яго часта наведваюцца наведвальнікі. У асноўным мясцовыя ўлады, бацькі, знаёмыя, медыкі і паліцыя. Ён увесь час здзіўляўся, што яму нельга жыць на дрэве. Як быццам гэта было нейкае злачынства.
Нас больш за ўсё здзівіла, што да яго, акрамя пералічаных людзей, прыходзяць таксама турысты. Фізрук пацвердзіў свае словы. Турысты прыходзяць даволі часта. За сто рублёў ён нават дазваляе ім падняцца на дрэва і агледзець хаціну.
Нам ён дазволіў агледзець свой дом на дрэве бясплатна. Больш за ўсё нас здзівіла цагляная печка. Аказваецца, фізрук нават рыхтаваў сабе простую ежу, не спускаючыся з дрэва. Ён, калі падымаўся, адразу браў дровы, прадукты і ваду. Жыў ён на дрэве ў добрую надвор'е. Калі дзьмуў моцны вецер або ліў дождж, начаваў у вёсцы.
Агледзеўшы яго хаціну, мы зразумелі, што таксама хочам жыць на дрэве. Не ўсё лета, а толькі два тыдні, пакуль гасцявалі ў бабулі. Физруку наша ідэя спадабалася, і ён падахвоціўся дапамагчы нам з пабудовай хаціны. Гэта было вельмі займальнае занятак. Хаціну мы пабудавалі за тыдзень на суседнім дубе. І яшчэ тыдзень у ёй жылі. Гэта былі выдатныя летнія вакацыі.
