За ўсё жыццё мы чуем словы аб любові незлічоная колькасць разоў. Значэнне знаёмых з дзяцінства слоў мы пачынаем разумець з узростам.
Дзеткі любяць усіх. Для няма розніцы ў любові да сабачку або бацькам, яны без сарамлівасці кажуць пра яе. Шчыра і просталінейна. Маленькі чалавечак кажа пра гэта самаўпэўнена, нават гатовы крычаць на ўвесь свет.
З гадамі дзеткі падрастаюць, становячыся падлеткамі, і вось тут усё змяняецца. Яны па-ранейшаму любяць каго-небудзь, але ўжо зусім іншы любоўю, пра якую бянтэжацца распавядаць. Нярэдка, каб схаваць ласкавае пачуццё, яны пачынаюць весці сябе задзірліва. Пачынаюць адкідваць, пярэчыць любові, здзяйсняюць недарэчныя ўчынкі. Пройдзе час, і падлеткі вырастаюць у половозрелых юнакоў і дзяўчат, якія хочуць стварыць пару. І калі яны яе знаходзяць, то зноў аказваюцца пад уплывам незямнога пачуцця. Цяпер яны не хаваюць сваю любоў. У гэты час не саромеюцца свайго пачуцця. Наадварот, спрабуюць зрабіць так, каб каханы чалавек быў побач.
Вось ўтвараецца новая пара закаханых, якая праз некаторы час ўзаконіць свае адносіны.
Пройдзе некалькі гадоў і маладая пара будзе выхоўваць ўжо уласных дзяцей. Паміж імі застаецца любоў, але яна крыху змяняецца і да яе дадаецца яшчэ адна. Гэта любоў да сумесных дзецям. Вакол сям'і ўсё напоўнена любоўю, іх хатні ачаг і асяроддзе.
Пройдуць гады, а немаладыя муж і жонка ўсё-таксама разам. Яны з трапятаннем ставяцца адзін да аднаго, іх каханне напоўнена ўдзячнасцю за сумесна пражытыя гады, за імгненні радасці і перажыванняў, за вытрымку, за блізкасць, за дабрыню. Пачуццё відазмяняецца, але застаецца ў свядомасці, нягледзячы на ўзрост і пройдзеныя гады.
Ніхто не жыве вечна, і ў нейкі міг адзін з мужа і жонкі пакідае гэты свет, а іншы працягвае жыць. Ён застаецца верным, і як раней тым, хто любіць, нягледзячы на адзінота і прысутнасць сівых валасоў.
Бывае так, што ў сталым узросце два чалавекі знаходзяць адзін аднаго. Паміж імі ўспыхвае каханне і яны вырашаюць правесці разам рэшту жыцця.
Усё гэта даказвае выраз «любові ўсе ўзросты пакорлівыя».
