Напэўна ў кожнага чалавека ёсць мара. Проста адна мара фактычна невыканальная, а іншая нікчэмна малая. Усё залежыць ад запытаў які марыць. І тое, што з'яўляецца жаданым для аднаго, можа быць нецікава іншаму, як гаворыцца на смак і колер таварыша няма.
Мая мара банальная да агіднасці, але гэта мая мара, і я б ні з кім не памяняўся. Я мару падарожнічаць. Бо падарожжа – гэта выдатна, кожны раз ты апускаешся ў новую культуру, знаёмішся з новымі людзьмі і мімалётна пражываеш гісторыю мясцовасці, у якую ты трапіў. Калі ты сядзіш дома з кнігай у руках ці ж пераглядаючы фільмы – ты візуальна трапляеш у той прастору. Але калі ты апынаешся ў тым месцы, аб якім чытаў – усё рэзка мяняецца. Ты бачыш гісторыю ў дробязях. Бо ў кнігах не апісаны адчуванні – нават калі аўтар ужо вельмі стараўся, кіно і перадачы не перададуць той водар, смак і ўспрыманне ўбачанага – нават калі рэжысёр і сцэнарыст – геніі. Таму што ў кожнага сваё бачанне. Адзін ўбачыць у нейкім будынку шэдэўр, а другі пройдзе міма, таму нельга падарожнічаць па ўказцы каго-то, лепш ісці па сваіх адчуваннях.
Я хачу падарожнічаць па Еўропе і лепш за ўсё пешым турам, на крайні выпадак на машыне. Таму што я не люблю такі варыянт, калі ты ляжыш на пекущем сонца і п'еш тое, што прынеслі. Значна цікавей ісці пешшу (будзе на плячах груз, будзе цяжка), але затое колькі можна ўбачыць – заходы і світанкі на прыродзе, атрымаць асалоду ад палямі ў Польшчы, пабываць на Альпійскіх схілах. Бо колькі ў гэтым фарбаў.
Было б цікава пабываць у Японіі. Культура японцаў яна карэнным чынам адрозніваецца ад нашай славянскай. Хочацца пабадзяцца па садах, калі цвіце сакура. Добра было б пабываць у японскім тэатры – бо яны вельмі незвычайныя. Наогул, усходняя культура прыцягвае сваёй індывідуальнасцю і непаўторнасцю.
Яшчэ я б наведала Аўстралію. Чаму? Таму што Аўстралія – гэта кантынент наадварот. Калі ў нас зіма – у іх лета, і наадварот. Сіднейскі тэатр – гэта тое месца, якое абавязкова трэба ўбачыць, тэатр у выглядзе ветразяў – яшчэ тое відовішча. Яшчэ там ёсць сёрфінг, але ён мяне не вельмі вабіць, таму што я не ўмею плаваць. Але паглядзець на спаборніцтвы серфераў было б пацешна. Я не кажу ўжо пра аўстралійскую флору і фауну – яна пярэстая, разнастайная і незвычайная.
Я спадзяюся, што мая мара спраўдзіцца. Яна вельмі дарагая, але яна павінна ўвасабляцца, хоць бы па ледзь-ледзь. Няхай не адразу, няхай нават я охвачу не ўвесь свет. Але я паспрабую.
