Перу Фёдара Міхайлавіча належыць мноства твораў, якія малююць самых розных персанажаў. Агульным для многіх з іх з'яўляецца той факт, што людзі няшчасныя.
Матыў пакуты ў творчасці пісьменніка цесна пераплецены з тэмай адзіноты. Дастаткова ўспомніць Макара Девушкина (раман «Бедныя людзі»), які пісаў лісты той, якую ён цаніў. Клікалі яе Варенька. Спачатку Макар адчуваў бацькоўскія пачуцці, але пасля стаў заблытвацца ў каханні.
Чаму ж Макар не мог быць з Варенька, якая паступова палюбіла яго асобу? Девушкин бедны, пры гэтым ён стары. Мараль не дае права Макару стаць выбраннікам Варенька. Ён пакутуе. Калі б не было лістоў, то герой сышоў бы з розуму. Пра гэта ён сам казаў. Ён разумее, што не можа быць побач з Варей, бо не складзе ёй шчасця, затое знаходзіць асалоду ў дапамозе дзяўчыне.
Іншым персанажам, які чысты, але пакутуе ад стаўлення людзей, з'яўляецца Леў Мышкін. Дадзены персанаж з рамана «Ідыёт». Гэты чалавек, якому было 26/27 гадоў (як паказана ў рамане) крынічыў дзіцячую дабрыню. Ён змог пранесці праз гады непасрэднасць.
Кожны персанаж творчасці Дастаеўскага няшчасны. Гэта звязана з тым, што Фёдар Міхайлавіч бачыў рэальнасць, якая была напоўнена цемрай. Героі часта выбіваюцца з агульнай каляіны. Дадзены пункт мае асноватворнае значэнне для стварэння «атмасферы жоўтых дамоў». Дастаеўскі моцны ў стварэнні вобразаў, якія гарманічна ўпісваюцца ў канву апавядання. Нездарма кажуць пра тое, што па творчасці Дастаеўскага можна зразумець адваротны бок прыгожага жыцця.
