Хутка праходзяць гады. Здаецца, толькі ўчора мы ўпершыню прыйшлі ў школу, напісалі свае першыя словы, і вось ўжо стаім на парозе дарослага жыцця. Мы - выпускнікі. Цяпер, задумваючыся над сваёй будучай жыццём, я стаўлю сабе вельмі важнае пытанне: кім быць? Якую прафесію я выберу, каб стаць карысным для грамадства і для сваёй дзяржавы? Бо толькі правільна абраная прафесія зробіць маю працу патрэбным.
З першых дзён вучобы мяне захапіла прафесія настаўніка. Яшчэ калі мы былі маленькімі першакласнікамі, мы ставілі адзін аднаму ацэнкі, давалі заданні і спрабавалі растлумачыць ўрок, капіюючы нашу настаўніцу. Мы раслі, пераходзілі з класа ў клас, «ў настаўніка» больш не гулялі, але маё захапленне гэтай прафесіяй не праходзіла. Як гэта высакародна даваць іншым веды, быць чалавекам, які павінен быць дарадцам і ўзорам! Вядома, далёка не кожны зможа стаць сапраўдным добрым настаўнікам.Для гэтага трэба вельмі шмат працаваць, займацца сваёй самаадукацыяй, каб твае ўрокі сталі цікавымі і карыснымі. Таксама я лічу, што настаўнік павінен добра разбірацца ў людзях. І тады ён зможа і мудры савет даць, і зразумець свайго вучня, і дапамагчы яму ў патрэбную хвіліну. Праверка нашых сшыткаў, падрыхтоўка да ўрокаў - усё гэта адымае шмат часу і сіл. Акрамя таго, праца з дрэннымі вучнямі, якія дрэнна сябе вядуць і прагульваюць школу. А сам ўрок! Настаўніку трэба праверыць нашы веды, растлумачыць вучням новы матэрыял.
І хоць праца настаўніка цяжкая, я хачу паспрабаваць сябе ў гэтай прафесіі. Магчыма, удасца і мне ўзбагаціць маленькіх людзей ведамі, даць каму-то мудры савет і падтрымаць у цяжкую хвіліну. І хай прыйдзецца мне правяраць сшыткі і начамі рыхтавацца да ўрокаў, каб зрабіць іх цікавымі, - гэта не палохае мяне. І калі мае будучыя вучні пачуюць мяне, выслухаюць, а мае ўрокі спатрэбяцца ім у далейшым жыцці, я змагу сказаць, што прафесію выбрала правільна. Я ўпэўненая: як бы ні мяняліся жыццёвыя каштоўнасці, прафесія настаўніка заўсёды будзе заставацца ганаровай і высакароднай. І настаўнікі заўсёды будуць сустракаць стоячы.
