Набліжаўся канец тыдня, і мы ўжо будавалі планы на выходныя. Тут раздаўся тэлефонны званок. Гэта былі нашы сябры і вёскі. Яны паведамілі нам, што пасля прайшоўшых дажджоў, у лесе поўна грыбоў. Пачуўшы гэтую навіну, мы ўжо дакладна ведалі, дзе правядзем выходныя.
Выехаць мы вырашылі ў пятніцу ўвечары. Так і зрабілі. Ужо каля дзевяці вечара тата спыніў машыну каля нашага вясковага доміка. Мы выйшлі і трохі опьянели ад свежага, чыстага паветра. Спехам поужинав, усе ляглі спаць, каб пачаць раніцу поўнымі сіл.
У суботу ўсе мы прачнуліся вельмі рана, паснедалі, узялі кошыкі і нажы і адправіліся ў лес. Па шляху я ўзброіўся яшчэ і палкай, якой зграбаў лісце. Нам нават не прыйшлося паглыбляцца ў гушчар. На ўскраіне лесу мы натыкнуліся на шырокую ўзлесак, абсыпаную маслята. Мы, не змаўляючыся, пачалі з розных бакоў хутка збіраць грыбы. Усё гэта адбывалася ў поўнай цішыні. Нам зусім не хацелася прыцягваць увагі іншых грыбнікоў.
Нашы кошыкі хутка напаўняліся. На наступным паляне, складаць грыбы было ўжо не ў што. Тады мы знялі курткі, звязалі рукавы, і пачалі іх збіраць грыбы. Да нас сталі набліжацца голасу і трэск галінак. Нашы нажы зарабілі яшчэ хутчэй, так што да з'яўлення на паляне незнаёмых грыбнікоў, усе буйныя маслякі былі ўжо сабраныя.
Дадому мы вярнуліся задаволеныя і шчаслівыя. Грыбная паляванне ўдалася! Маці насмажыла нам бульбы з грыбамі, а астатнія замариновала. Усю зіму, дастаючы чарговую слоічак маслят, мы ўспаміналі той грыбны паход і марылі, як у наступны раз набярэм яшчэ больш грыбоў.
