Прадмет аўтарскай сатыры ў «Гісторыі аднаго горада»
Раман "Гісторыя аднаго горада" М. Е. Салтыкова-Шчадрына - твор, якое найбольш дакладна адпавядае сатирическому настрою пісьменніка. Усе добра ведаюць па казках дадзенага аўтара, што ён найвялікшы сатырык. І гэты твор з'яўляецца вянком яго ладу.
Пісалася "Гісторыя аднаго горада", як пародыя на твор Купрына. Многія сатырыкі-гісторыкі пісалі свае творы "па царам", то ёсць адлюстроўваючы заганы праўлення. Вось і Салтыкоў-Шчадрын выкарыстоўвае той жа прыём.
Твор, нібыта паказваць на гісторыю аднаго асобнага горада, але на самай справе ўсё не так. У вобразе гэтага горада схаваная ўся Расея таго перыяду і заганы імянное яе ўладаў. Салтыкоў-шчадрын напісаў гэты твор пасля рэформы ў 1861 годзе. Яна не толькі прынесла плён, чаканыя ўсім народам, але і цалкам разбурыла ўсе ідэалы пісьменніка ў дачыненні да палітыкі.
З'едлівая сатыра Салтыкова-Шчадрына накіравана на тое, каб як-то падтрымаць пакрыўджаны ўладай народ. Але як менавіта яму ўдаецца паказаць ўсяго адным мястэчкам ўсю велізарную краіну? Гэта менавіта тое, што назіраецца толькі ў дадзенага аўтара. Ён звяртае ўвагу чытача на тое, што горад здаецца цалкам розным.
У вобразе горада горада глупава выяўляюцца рысы і сталіцы, і мястэчка-правінцыі, і зусім вясковых бакоў. Горад быццам бы прыгожы, величественен, але на вуліцах яго літаральна пасвіцца быдла. Людзі ператварылі гэтае месца ў нейкую кватэру, у якой пастаянны бардак.
Кіраўнікі горада горада глупава - гэта проста жудасныя людзі, якія не маюць ўяўленні аб тым, як палепшыць у ім становішча жыцця. Але і народ не выстаўлены аўтарам з лепшага боку. Бо самая вялікая адказнасць ляжыць менавіта на тых, хто не хоча што-небудзь выпраўляць. Людзі проста назіраюць за тым, як змяняецца на пасадзе кіраўніка адзін самадур за іншым і толькі скардзячыся працягваюць быць пасіўнымі.
