Рамантызм зараджаецца на мяжы 18 і 19 стагоддзяў у Еўропе, у Расеі ж ён стаў папулярны крыху пазней. Гэта кірунак закранула не толькі літаратуру і мастацтва, але і трывала ўкаранілася ў жыцці многіх людзей. Рамантыкі былі не задаволеныя існуючай рэчаіснасцю, канонамі класіцызму, мроілі аб усеагульнай свабоды і роўных правах. Ім было не па душы рэзкае размежаванне нізкіх і высокіх стыляў, камізму і трагізму.
Дадзены стыль не зацыклены на разумнасці і правдоподобии, адстаўляе на другі план усе асновы, законы і прыдуманыя кімсьці правілы. Прыхільнікі рамантызму, мастакі і паэты, выказвалі летуценні па-свойму, не імкнучыся падладжваць сваё мастацтва пад якія-небудзь нормы. Героямі гэтага кірунку сталі незалежныя і яркія асобы, часам бунтары, спазналі горыч расчаравання тым светам, у якім ім даводзілася існаваць. Яны разумелі вострую неабходнасць якіх-небудзь змяненняў і пераменаў, пры гэтым не займаючы назіральную пазіцыю, а з'яўляючыся актыўнымі ўдзельнікамі ўнясення карэктыў ў жыццё.Нават у тым выпадку, калі такая дзейнасць магла прынесці непрыемнасці, а часам і гібель.
Рамантызм заснаваны на свабодзе, нязгодзе з навакольным, іранічнай самаацэнцы, адмаўленні асноў, стварэнні ў корані новых уяўленняў аб жыцці, неўтаймоўным і моцы. Гэты жанр адрозніваецца нязменнай незвычайнасцю абставін і неардынарнасцю месцаў. Што характэрна, сюжэце не аддаецца галоўная роля, ён з'яўляецца толькі дадаткам ладу героя і яго душэўнага стану. Некаторыя падзеі, якія спачатку былі важнымі, адступаюць на задні план, часам жа ўвогуле губляюць сэнс. Тут актыўна выкарыстоўваюцца іронія і гратэск
Рамантыкі ў сваіх творах абавязкова выразна пазначаюць сваю пазіцыю і тое, якое мае меркаванне. Без іх «я» карціну або раман ўявіць нельга. Кажучы пра знакамітых прадстаўнікоў дадзенага стылю, нельга не звярнуць увагі на Джорджа Байрана. Ён быў найвялікшым пісьменнікам Англіі, які і заклаў падмурак рамантызму. Ён ніколі не баяўся яркіх выказванняў і нестандартных для таго часу думак.
