Сачыненне на тэму «Рэўнасць», 10-ы клас
Каханне - такое прыгожае слова, перад вачыма адразу сэрцайкі скачуць, і думаеш пра што-то добрым, ці не так? Бо сэрца - гэта сімвал любові.
На самай справе ў кожнага чалавека любоў праяўляецца па-рознаму, бо ўсе індывідуальныя. Хто-то улюбляецца ва знешнасць, хто-то - у пах, хто-то - у паводзіны і гэтак далей. Любоў - яна акрыляе, як гаворыцца, ўзносіць на сёмае неба, але, так як усе мы людзі, то сутыкаемся і з расчараваннямі: у любові, у дадзеным выпадку. Гэта здараецца ў сувязі з моцнымі і балючымі пачуццямі. Такога чалавека лёгка распазнаць па паводзінах, ён нібы апранае маску, імкнецца быць разумным, каб не паўтарыць памылку двойчы, не расчаравацца зноў.Да гэтага падштурхнула, да прыкладу, недавер, здрада, падман, з чаго і ўзнікаюць розныя пачуцці. Напрыклад...
Напэўна, усе праходзілі ў адносінах такую прыступку, як рэўнасць? Так-так, гэтая эмоцыя з'яўляецца часткай любові - гэта тады, калі чалавек пакутуе.
Так як усе людзі індывідуальныя, у кожнага рэўнасць выяўляецца па-рознаму. Напрыклад, самае распаўсюджанае - гэта няўпэўненасць у сабе або ў партнёра. Адкуль узнікае гэтая няўпэўненасць? Усё проста: у першым выпадку з уласных недахопаў, якія, як нам здаецца, настолькі бачныя, што мы пачынаем шукаць гэтыя ж недахопы ў іншых. Ад чаго пакутуюць абодва чалавека. І другое - няўпэўненасць у партнёра, тут, я думаю, усё зразумела: падману, здрады.
З-за рэўнасці людзі пачынаюць паводзіць сябе агрэсіўна, у некаторых выпадках гэтая агрэсія можа прывесці да нянавісці ці да расстанні і адзіноты.
Нянавісць - гэта апошняя ступень рэўнасці, калі чалавек доўга спадзяваўся, верыў, чакаў і не атрымаў гэтага. Таму пасля ён усяляк стараецца не наступіць на тыя ж граблі.
Расстанне ж тоіць за сабой больш згладжаны зыход рэўнасці. Гэта ў тых выпадках, калі партнёра не задавальняюць плоцкія адносіны.
Рэўнасць можа быць выклікана вельмі многімі фактарамі: напрыклад, дэфіцыт увагі да партнёру, але наданне яго іншаму чалавеку. У выпадку ж калі чалавек вельмі моцна даражыць партнёрам, ён пачынае адчуваць не рэўнасць, а ревнивость. Але гэта ўжо прыраўноўваецца, я думаю, да зайздрасці і крайнім недаверу.
Ревнивость, у асноўным, узнікае тады, калі чалавек адчувае недавер, баіцца страціць партнёра. Тым самым спрабуючы захаваць адносіны. Калі здаецца, што ў цябе адымаюць самага дарагога і роднага чалавека, груба кажучы - таго, каго ты лічыў сваёй уласнасцю.
Я лічу, многія сутыкаліся з чым-небудзь з вышэйпералічанага, таму ўзнікае пытанне: як жа змагацца з гэтым? Як пазбегнуць гэтай рэўнасці?
Для пачатку трэба ўзяць сябе ў рукі і паспрабаваць зразумець: па якой прычыне ў вас узнікае рэўнасць? На самай справе, гэта самае галоўнае - зразумець прычыну, ну а пасля скакаць ад яе. Я лічу, лепшым крокам будзе расказаць аб сваёй рэўнасці партнёру - гэта ў тым выпадку, калі справа ў ім. Калі ж справа ў вас, то трэба старацца адкінуць свае, так бы мовіць, комплексы, каб захаваць адносіны.
Калі не ліквідаваць гэтую прычыну, то рэўнасць можа прывесці да расстанні, распаду сям'і, псіхалагічным засмучэнняў, суіцыду і нават забойства.
Я думаю, самы страшны зыход - калі чалавек пераходзіць у крайнасці. Калі з-за рэўнасці ён здольны на забойства або суіцыд. Раз ужо так выйшла, што вы не ўпэўненыя ў партнёры - лепш адразу расставіць усе кропкі над "і", чым злавацца і ў выніку даводзіць да крайняга. Лепш потым пацярпець, памучыцца маральна, чым, не дай Бог, сутыкнуцца з нянавісцю. Бо ад кахання да нянавісці, як кажуць, адзін крок, але для гэтага трэба прайсці праз рэўнасць.
|
