Самы лепшы дзень у маім жыцці
Я лічу сябе шчаслівым і па-сапраўднаму паспяховым чалавекам. У чым жа заключаецца маё шанцаванне – у далёкім дзяцінстве, калі я быў маленькім, а на вуліцы стаяў крызіс і праблемна было купіць дзіцячыя рэчы – у мяне яны былі. У мяне былі самыя стромкія красоўкі ў двары, самая класная кепка з назвай моднай футбольнай каманды і, што самае галоўнае, у мяне была машынка на радыекіраванні. Тады яны каштавалі шалёных грошай, ды і праблемна было іх набыць, але мой дзядзька часта ездзіў па камандзіроўках. І вось я памятаю, мне было каля пяці гадоў і дзядзька прывёз мне гэтую машынку, я быў па-за сябе ад захаплення.Так што сказаць, мы з татам былі вельмі ўзрадаваны гэтым падарункам і цяпер я ўжо нават не ведаю – можа, тата быў яшчэ больш шчаслівым, бо ў яго такі машынкі ў дзяцінстве не было. І мы так доўга з татам гулялі з машынай. Гэты падарунак ашчаслівіў мяне тым, што мы правялі гэты дзень з татам толькі ўдваіх, як сапраўдныя мужчыны.
Яшчэ адным шчаслівым днём я бачу – нараджэнне сваёй сястры. Калі шчыра, я яе баяўся. Я нават зачыніў дзверы, каб яна не прыйшла. Але тата растлумачыў мне, што сястрычка маленькая і прыйсці самастойна яна не зможа. Я ўзрадаваўся, але дзверы адчыняць не стаў. Яе адкрыў тата, ён узяў мяне за руку і пасадзіў у машыну. Мы прыехалі куды-то, а там нас чакала мама з свертком ў руках. Скрутак пішчаў. Мне гэта не падабалася. Але калі мы прыехалі дадому, то мне далі паглядзець, што ж было ў ім. Там апынуўся немаўля, які нягучна што-то мармытаў на сваёй мове. Мама спытала мяне, пра тое, як бы я назваў сястру. І пасля таго, як я сказаў – мама ўсміхнулася і сказала, што мы так і назавём нашу дзяўчынку, як я прапанаваў. І я зразумеў, што гэты камяк шчасця цяпер часцінка маёй сям'і, што тых людзей, каго я магу кахаць стала на аднаго чалавечка больш.
Яшчэ адным радаснай падзеяй стала мая першая выдатная адзнака ў школе. Я для таго, каб атрымаць дванаццаць балаў, сам падахвоціўся да дошцы і вырашыў складаны (як я думаў) прыклад. Ніхто яго не хацеў вырашаць і ўсе баяліся выйсці адказваць. А я змог, я перадужаў страх – таму гэта падзея і адбілася ў памяці, як радаснае.
Я лічу, што чалавек, які пазітыўна глядзіць на свет - значна больш шчаслівым, чым той, хто ўсё сваё жыццё жыве пад прыгнётам цемры і безвыходнасці. Я хачу быць тым чалавекам, да якога людзі будуць цягнуцца, бо аб гэтым чалавеку будуць казаць, як аб крыніцы дабра і пазітыву. Таму я не стаю на месцы – я пастаянна развіваюся: я чытаю пазітыўную літаратуру, гляджу добрыя і мілыя фільмы, маю зносіны з цікавымі людзьмі. Але самае галоўнае – ні гледзячы ні на што – я заўсёды стараюся ўсміхацца, бо ўсмешка прыцягвае шчасце.
|
| Категорія: 10-ы клас | Додано: 24.10.2017
|
| Переглядів: 1309
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
