А ці так шмат у кожнага з нас сяброў, якія не пакінуць у цяжкую хвіліну прыйдуць на дапамогу, гатовыя выслухаць у любую хвіліну? Перад колькімі людзьмі мы гатовыя раскрыць сябе сапраўднага, з кім гатовыя дзяліцца шчасцем ці ж горам? Думаю, што у кожнага чалавека знойдуцца адказы на гэтыя пытанні. І ў кожнага будзе розны адказ. Магчыма, хто-то скажа, што ў яго наогул няма сяброў, толькі знаёмыя, з якімі можна весела правесці час і разыйсціся сваімі шляхамі. Аднак, я думаю, што ўсім нам патрэбен хоць бы адзін сапраўдны сябар.
У каго-то яны з'яўляюцца ў раннім дзяцінстве і застаюцца на ўсё жыццё. Думаю, у такім выпадку людзі ўжо нават больш чым сябры, яны становяцца нібы роднымі адзін аднаму. Як брат або сястра. На мой погляд такая дружба самая моцная і значная. У каго-то сябры з'яўляюцца ў школе, у каго-то пазней, у інстытуце, на працы. Наогул, знайсці блізкага для сябе чалавека можна абсалютна ў любым месцы, бо ніхто з нас не ведае, што яго чакае ў будучыні або за тым паваротам, якога чалавека ён сустрэне наперадзе.
Але што ж значыць выраз "сапраўдны сябар" і як тады адрозніць яго ад "несапраўдных сяброў"? Думаю, што толькі прайшоўшы з чалавекам бок аб бок якое-то час можна зразумець гэта. Перажыўшы разам цяжкасці або беды, шчасце, радасць ці смутак. Калі гэты чалавек побач з табой на працягу гэтага часу, не кідае, спісваючы на занятасць , не адварочваецца ад цябе, заўсёды зойме твой бок - то ён сапраўдны сябар. Ці калі табе дрэнна і ты дакладна ведаеш, што можаш патэлефанаваць сябру і ён цябе падтрымае, падыме табе настрой ці дапаможа саветам.
Бо вельмі часта ў нашым жыцці мы обманываемся. Думаю, што ў кожнага былі такія расчаравальнымі моманты, калі чалавек, якога мы лічым адным у адзін выдатны момант быў зусім не тым, здымаў сваю маску.
Сапраўдным сябрам не трэба быць пастаянна разам, яны не страцяць сваю сувязь. І нават не бачачыся месяц, могуць сустрэцца, моцна абняцца або паціснуць рукі і абмеркаваць усе падзеі, якія адбыліся з імі за той перыяд, што яны былі на адлегласці.
|
