Знакамітая п'еса «Вішнёвы сад» была напісана Антонам Паўлавічам Чэхавым в 1903 годзе. Гэты твор па праву лічыцца класікай рускай літаратуры. Аўтар пачынае апавяданне у духу камедыі, аднак канец п'есы авеяны сумным настроем. Ці з'яўляецца назва «Вішнёвы сад» сімвалічным? Вядома, бо вішнёвы сад у Чэхава – гэта не проста месца, дзе растуць дрэвы, гэта вобраз, які аб'ядноўвае лёсу дзеючых асоб.
Праз стаўленне да садзе перадаюцца пачуцці і памкненні герояў. Калі-то ён быў маладым і квітнеючым, а цяпер дрэвы ўжо не такія. Сад прыходзіць у запусценне. Гэта своеасаблівы сімвал заняпаду, які наступаў у той час для дваранскага саслоўя. У творы прадстаўлены людзі трох эпох: мінулага, сучаснасці і будучыні.
Да сярэдзіне п'есы адбываецца нарастанне сумных настрояў, бо галоўнай гераіні Ранеўскай трэба прадаць гэтак любімае для яе месца, сваю сядзібу. І яна разумее, што новыя ўладальнікі абавязкова высякуць гэтыя дрэвы. Ранеўская ўвасабляе сабой мінулае. Яна ніяк не можа прыняць будучыя змены, ёй бы хацелася пакінуць усё як ёсць.
Увасабленнем гэтага з'яўляецца Лапахін, які не толькі жадае пераменаў, але і робіць усё, каб яны адбыліся. Будучыня прадстаўлена чынам Ані Ранеўскай – дачкі гаспадыні сядзібы. Праўда, будучыня бачыцца нявызначаным, як і лёс дзяўчыны, якая пакуль не ведае, чым бы хацела займацца ў жыцці.
Вішнёвы сад – гэта і месца дзеяння, дзе плятуцца інтрыгі, і аб'ект, вакол якога разгараюцца спрэчкі. І адначасова гэта злучнае звяно паміж прадстаўнікамі розных пакаленняў.
Сімвалізм вішнёвага саду праяўляецца і ў адпаведнасці з часам падзей, якія адбываюцца падзей. Дзеянне п'есы пачынаецца вясной. Дрэвы квітнеюць і пахнуць, і таму яшчэ больш пранізлівай і сумнай здаецца думка, што неўзабаве ўсё гэта павінна загінуць. Завяршаецца дзеянне п'есы восенню, калі «паміранне» прыроды ўспрымаецца чым-то непазбежным.
Амаль у кожным дыялогу і маналогу раскрываюцца характары і лёсы герояў праз іх стаўленне да вішнёвы садзе. Хто-небудзь з дзеючых асоб непасрэдна з ім звязаны, як, напрыклад, Ранеўская, якая правяла тут шмат гадоў. А ў каго-то, як, напрыклад, у Пеці Трафімава, гэтыя вішні не выклікаюць ніякай цікавасці. Але стаўленне кожнага з герояў да вішнёвы садзе як нельга лепш паказвае, да якой з эпох яны бліжэй.
Вішнёвы сад у Чэхава - гэта і увасабленне Расіі. У краіне на той момант ужо адчуваўся дух неабходных пераменаў, але і заставалася невядомасць, якімі гэтыя змены будуць, і як яны паўплываюць на жыццё асобных людзей, цэлых саслоўяў і на лёс Расіі. Максім Горкі пасля прачытання чэхаўскага твора адзначыў, што адчуў незразумелы прыліў тугі. Такім чынам, можна сказаць, што вішнёвы сад у аднайменнай п'есе – гэта сімвал змены эпох.
