Сяляне — адна з асноўных груп насельніцтва ў грамадствах, для якіх характэрна падзел працы. Яны займаюцца вытворчасцю прадуктаў харчавання - як для ўласных патрэб, так і для грамадства. Сельская гаспадарка пачала фармавацца яшчэ ў дагістарычныя часы, разам з падставай першых паселішчаў. У старажытнасці сяляне складалі самую шматлікую групу грамадства, на якую абапіралася функцыянаванне дзяржаў.У старажытных цывілізацыях - напрыклад, Егіпце, Месапатаміі або Кітаі -земляробы залежалі ад кіруючай дынастыі і не карысталіся значнай свабодай -напрыклад, зямля, на якой яны працавалі, ім не належала. У іншых культурах (у прыватнасці у Грэцыі і Рыме) яны апрацоўвалі ўласную зямлю і гулялі больш важкую ролю ў грамадстве.
У сярэднявечнай Заходняй Еўропе развіўся г. н. феадальны лад, пры якім сяляне былі падданымі феадалаў, знаходзіліся ў прыгоннай залежнасці. Праўда, у адрозненне ад рабоў, іх сем'і звычайна не дзялілі і не прадавалі (зрэшты, гэта залежала ад законаў, якія дзейнічаюць у дзяржаве). Сяляне павінны былі адпрацоўваць паншчыну, г. зн. ад 2 да 5 дзён у тыдзень выконваць рознага роду працы для гаспадара - галоўным чынам апрацоўваць якая належыла яму зямлю. Хоць сяляне часта бунтавалі супраць свайго лёсу, такое становішча працягвала існаваць аж да заняпаду феадальнага ладу — г. зн.прыкладна да XVIII - XIX стст. Гэты перыяд прынёс грамадству шмат эканамічных і палітычных пераменаў. У выніку змены грамадскага ладу сяляне сталі арандатарамі або ўласнікамі — г. зн. арандавалі зямлю, уносячы ўладальніку пэўную плату, альбо атрымлівалі (або выкуплялі) зямельны надзел у асабістую ўласнасць.
Сяляне стварылі своеасаблівую культуру, праявай якой з'яўляюцца традыцыі, звычаі і абрады, а таксама творы мастацтва. Грунтуецца яна галоўным чынам на вуснай творчасці і амаль не паддаецца зменам і імгненнай модзе. У той жа час трывалая яе сувязь з прыродай і рэлігіяй. Розныя элементы гэтай культуры называюцца фальклорам, які ўключае ў сябе, сярод іншага, музыку, характэрную народную вопратку, а таксама творы прыкладнога мастацтва.
Сяляне вялі звычайна просты, сціплы лад жыцця, прысвячаючы вялікую частку часу працы, які ў перыяд феадалізму быў звязаны галоўным чынам з адпрацоўкай паншчыны, а пазней, калі сяляне сталі ўласнікамі, - з уласнай апрацоўкай зямлі з мэтай ўтрымання сям'і. Жыццё сялян была пераважна звязана з бліжэйшым асяроддзем; звычайна яны стваралі цесную групу, у якой панавалі традыцыйныя звычаі і права.Асаблівай рысай сялянскага жыцця і сёння застаецца моцная сувязь з прыродай, выкліканая ў прыватнасці-неабходнасцю арганізацыі жыцця і працы ў адпаведнасці з рытмамі прыроды.
