Сачыненне на тэму «Сяргей Ясенін», літаратура, 10-ы клас
Разань, 2015-ы год. Я і мае аднакласнікі шпацыравалі па ваколіцах знакамітага горада і знаёміліся з яго вядомымі славутасцямі. На двары стаяў дваццаціґрадусны мароз, але, нягледзячы на суровы холад, мы ўсё-ткі наведалі старадаўні Разанскі Крэмль - музей архітэктурных помнікаў і розных збудаванняў, такіх, як: палац Алега, гасцініца чэрні і г. д.
Прыгажосць, трэба сказаць, неапісальная. Усе карпусы адрэстаўраваны і выглядаюць дагледжанымі. Натуральна, усе цікаўныя турысты дасталі свае фотаапараты і сталі ўсюды фатаграфавацца: мудрагелістыя старадаўнія лесвічкі, цяжкія паўкруглыя дзверы з свірнавымі замкамі, прыцягвае да сябе часовенкі і вежкі, выкананыя ў стылі дзевятнаццатага стагоддзя.
Праз доўгі час, наша кампанія вырашыла рухацца далей: хто бліжэй да кірмашы з размаляванымі матрошкамі і рязанскими сувенірамі, хто - у найбліжэйшы Успенскі сабор, ну а я, шпацыруючы вакол невялікай капліцы, выявіла пышнае, дыхтоўнае статуя. Перад маім паэтычным поглядам паўстала скульптура найвялікшага чалавека, чые вершы і па сённяшні дзень вучаць у школах.
Сяргей Аляксандравіч Ясенін.
Так, статуя сапраўды было выдатна. Пагутарыўшы з мінакамі, мы высветлілі, што помнік Ясеніну гэта адна з самых важных славутасцяў горада, што ні адна вяселле не праходзіць без ўскладання кветак паэту і фотасесіі ля падножжа пастамента, ззаду якога летам стаяць у рядок стройныя бярозкі, шелестящие на ветры, быццам перешептывающиеся, ды магутны агністы клен, ахоплены сонечным арэолам адкрытага прасторы...
Сяргей Ясенін нарадзіўся ў 1895-м годзе, у вёсцы Канстанцінава Разанскай губерні. Прыгажосці тамтэйшай прыроды і рускі дух свабоды і вольнасці палёў раздольных адрадзілі ў маленькім Сярожы жаданне спазнаць разнастайныя ісціны і прыйсці да Бога.
Сям'я яго была простай, а выхоўвала будучага паэта бабуля па мацярынскай лініі, пакуль мама, Таццяна Цітова, зарабляла на жыццё, з'ехаўшы ў Разань. У 1904-ым годзе Сяргея аддаюць у Константиновское земскае вучылішча, а затым царкоўна-настаўніцкую школу. У 1910-ым годзе Ясенін паглыбляецца ў свет паэзіі і даволі шмат піша, а ў 1916-ым годзе выходзіць у свет яго першы зборнік "Радаўніца". Так і пачынаецца яго дзіўны шлях да высокага творчасці, прызванню і сусветнай славе.
У 1924-ым годзе выйшаў зборнік вершаў Сяргея Аляксандравіча пад назвай "Масква кабацкая", а затым паэт два гады працаваў над паэмай "Чорны чалавек".
Наогул жа, Ясенін пісаў усё сваё жыццё, і спачатку яго не хацелі друкаваць. Ён шмат чытаў, шмат тварыў і шмат марыў, але далей газетных публікацый доўгі час не мог прасунуцца. Шлях да прызнання паэта быў цярністы і складаны, таму Сярожа часта ўпадаў у роспач...
Масква, Ленінград, а потым і замежжа... Ясенін калясіў па свеце, ствараючы шэдэўры і разбіваючы сэрца. Яго вясковай рускай душы заўсёды не хапала любові і свабоды, спакою і зачаравання. У Сяргея Аляксандравіча былі дзеці, жонкі, але ён ніколі не адчуваў сябе цалкам шчаслівым чалавекам. Нават тады, калі да паэта прыйшла доўгачаканая слава, ён шмат піў, ўпадаў у дэпрэсіі і ўсё часцей згадваў аб тым, што жыццё яго кароткае і хуткабежная:
Знаходзячыся ў Разані, паклаўшы руку ў далонь велізарнай фігуры вялікага рускага паэта, я адчуў усю тугу яго жыцця, яго геніяльнай душы...
Да гэтага часу вядуцца спрэчкі аб трагічнай смерці Сяргея Ясеніна: ці то ён сам сябе загубіў, ці то яму "дапамаглі" зайздроснікі. Думаю, што другі варыянт бліжэй да ісціны. Дзіўна, але ён загадзя ведаў і прадказваў у сваіх прарокавых вершах, што рана сыдзе з жыцця, і ў сваім самым апошнім творы паэт шчыра развітаўся з гэтым светам.
|
