Сачыненне паводле рамана Ф. М. Дастаеўскага «Злачынства і пакаранне»
Сутыкненне тэорыі з жорсткай праўдай жыцця адлюстроўвае ў сваім рамане Ф. М. Дастаеўскі. Жыццёвая праўда, на думку пісьменніка, абвяргае любую тэорыю, якая супярэчыць ёй. Значыць, нельга будаваць жыццё па тэорыі.
Тэорыя Раскольнікава грунтуецца на няроўнасці людзей. Аўтар адлюстраваў праверку гэтай тэорыі забойствам старой. Раскольнікаў учыняе злачынства пад уплывам прыдуманай ім бесчалавечнай тэорыі. Галоўны герой і не падазрае да якіх наступстваў прывядзе яго гэты ўчынак.
Падслуханыя ім у карчме развагі пераконваюць яго ў тым, што дзеля вышэйшай мэты апраўданыя ўсе сродкі. "Напалеон пасылаў на смерць тысячы салдат, а я не магу забіць нікому не патрэбную старую, ад смерці якой усім будзе толькі лепш?"- разважае Раскольнікаў. Забойства старой падштурхнула яго перавесці ў разрад "звышчалавека". Пераход у "вышэйшую расу" пакідае Раскольнікава ў адзіноце. Ён пазбаўляецца спакою. З-за гэтага барацьба ў душы героя яшчэ больш заблытваецца.Раскольнікаў, нават назіраючы відавочныя прыкметы краху тэорыі, пагарджаючы сябе за слабасць і маладушнасць, не перастае верыць сваёй тэорыі.
Аднаўленне маральных ідэалаў і перамога чалавечага ў душы Раскольнікава над тэорыяй, чаканая чытачом, не адбудзецца. Дастаеўскі выконвае важную задачу - ён паказвае, якой разбуральнай уладай можа валодаць ідэя і апантаны ёй чалавек, як магутна ўплыў маральных каштоўнасцяў і, у прыватнасці, іх адсутнасць. Вялікі ўплыў на характар рамана аказала той час, у які жыў пісьменнік. У вобразе Раскольнікава прадстаўлена моладзь таго часу.
Ідэя героя аб перавазе больш моцнага і рашучага над слабым паказала сваю безгрунтоўнасць. Мукі сумлення і страх выкрыцця пераследуюць Раскольнікава. Пасля здзяйснення злачынства Раскольнікаў разумее, што не ўлічыў вельмі важны фактар. Ён не ўлічыў, што пасля забойства старой не зможа больш нармальна мець зносіны з людзьмі. Статут ад адзіноты і сумневаў, Раскольнікаў вырашаецца не пярэчыць лёсе і заслужанага пакарання.
Мне здаецца, што Раскольнікаў пакутуе яшчэ і таму, што яго тэорыя падобная на перакананні Змест і Свидригайлова. Сваім учынкам ён не толькі спрабаваў даказаць вернасць сваёй тэорыі, але і прынесці карысць прыніжаным і абдзеленым. Сам ён думае, што ўсе знойдзеныя ў старой грошы аддасьць бедным, што такім чынам пачне паступовае змяненне грамадства. Праблема Раскольнікава у тым, што дабро праз зло, нават самае непрыкметнае і маленькае - немагчыма.
