Салтыкоў-Шчадрын нарадзіўся ў Тульскай губерні. Пачатковую адукацыю ён атрымаў у сябе дома. Ён атрымаў адукацыю ў Маскоўскім універсітэце, а пазней вучыўся ў Царско-сельскай ліцэі. Пасля вучобы ён ідзе ў канцылярыю ваеннага напрамкі. Менавіта тут пісьменнік захапляецца замежнай літаратурай і піша свае першыя аповесці, сярод якіх «Супярэчнасць». За свой твор «Заблытанае справа» празмернае у іх вальнадумства яго адпраўляюць у ссылку ў Вятку. Тут ён піша іншы твор «Вяцкі палон».За 8 гадоў знаходжанне ў спасылцы ён робіць перапынак у сваёй творчасці і аб ім на час забываюць ва уплывовых літаратурных колах.
Пасля спасылкі Міхаіл Евграфович паступае на працу ў ваеннае міністэрства канцеляристом. За перыяд працы ў ваенным міністэрстве ён піша «Губернскія нарысы». У іх ён распавядае аб сваіх героях 1850-х гадоў, якія засялялі дваранскае саслоўе Расіі. Само ж твор было падвергнута крытыцы з боку Някрасава і ён адмовіўся публікаваць дадзены цыкл твораў у сваім часопісе «Сучаснік». Пазней гэты цыкл апавяданняў будзе надрукаваны ў часопісе «Рускі веснік». У іх Салтыкоў-Шчадрын распавёў і паказаў будучых адміністратараў з боку кіраўнікоў і былых кіраўнікоў.
Сам Міхаіл Евграфович быў некалькі разоў запар прызначаны губернатарам Цверы і намеснікам кіраўніка рэгіёну. Апошні час ён працаваў губернатарам Цверы і пісаў свае творы. У канцы 1862 года ён сыходзіць з працы і займаецца толькі творчай дзейнасцю, у гэты час ён піша «Сатыры в прозе». Таксама ён працаваў галоўным рэдактарам часопіса «Сучаснік», пасля смерці Някрасава быў рэдактарам часопіса «Айчынныя запіскі».
У гэтыя гады Міхаіл Евграфович стварае свой галоўны твор «Гісторыя аднаго горада» , у якім гратэскавых чынам высмейвае чыноўнік рознага тыпу, сярод якіх Брудастый са сваімі «Не пацярплю і спустошу».
Яшчэ пасля дадзенага творы ён напіша раман «Госпада Головлевы» - гісторыя шляхецкай сям'і, якой кіравала Арына Пятроўна. Пасля гэтых твораў ён становіцца ўжо вядомай асобай. У апошніх творах ён нібы ў байках Крылова высмейвае падзеі, што адбываюцца ў «Казках».У 1889 годзе яго пахавалі побач з Тургеневым.
