Мяркую, што ні адзін чалавек не абыходзіцца без якога-небудзь хобі, ці ж каханага заняткі. Так, ці інакш, большасць людзей прапальвае сваё жыццё на нялюбай працы. Бесперспектыўныя рэаліі пакідаюць мала чаго пазітыўнага. Адзіным выратаваннем з'яўляецца адцягненне ад усіх гэтых праблем. Кожны імправізуе па-рознаму. Хто-то займаецца дробным збіральніцтвам, а некаторыя скупляюць дарагую і элітную нерухомасць. Варыянтаў забаў – процьма.
Я ж увесь вольны час выдаткоўваю на калекцыянаванне рарытэтнай тэхнікі. Гэта даволі-такі няўдзячная справа, улічваючы тое, колькі часу, сіл і энергіі я марную на збіральніцтва тых, ці іншых прадметаў. Прыходзіцца часам выкручвацца, каб займець запаветны асобнік пэўнай фірмы. У маю калекцыю ўваходзяць разнастайныя старадаўнія працэсары, спружынныя ревербераторы, мікшар і многае іншае. Так, для гэтак ранняга ўзросту – гэта недазваляльная раскоша. Аднак, заўсёды можна знайсці людзей, якія прадаюць непатрэбныя ім рэчы па прымальнай цане. Да таго ж, заўсёды можна дамовіцца.
Істотны мінус маёй калекцыі заключаецца ў тым, што вялікая частка сабраных рэчаў – пыляцца без справы. Толькі зрэдку вырашаюся іх выкарыстоўваць па прызначэнні. Боязь пашкодзіць, ці ж незваротна сапсаваць штучку – скоўвае мяне. Гэта, думаю, распаўсюджаная з'ява сярод усіх калекцыянераў. Ніхто не хоча мець у сваёй калекцыі зламаную рэч.
Нават не ўяўляю, што я буду рабіць у старасці з тым, што ўдалося сабраць. Напэўна, каштоўнасць пэўных марак і брэндаў ўзрасце ў кошце, і мне будзе прадстаўлена магчымасць усё перапрадаць. Ці ж зусім выкіну аўдыётэхніку на задворкі ўласнага дома.
Часам у галаву закрадаецца жывы інтарэс да таго, чым жа займаюцца іншыя людзі. Вельмі цікава даведвацца пра хобі сваіх знаёмых, сяброў, сваякоў і г. д.
