У гэтым годзе вясна спазнілася са сваім прыходам. Я чакала яе з нецярпеннем, усё глядзела ў вакно і думала, дзе яна затрымалася. Па календары вясна ўжо была дзён дзесяць, а ў горад, чаму-то не прыходзіла. Я выйшла на вуліцу, у твар адразу ўдарыў халодны вецер і мароз, пад нагамі быў яшчэ снег. Калі ж скончыцца гэтая зіма, мне яна надакучыла. І тут я ўбачыла першы кветка, які паказаўся з-пад снегу, гэта быў пралеска. Я ўсміхнулася, бо гэта не толькі самы прыгожы кветка ў свеце, гэта знак таго, што вось-вось наступіць вясна. Я ўзяла тэлефон і сфатаграфавала гэта цуд, цяпер у мяне быў свой пралеска. Я глядзела на свет ужо іншымі вачыма, і нават мароз і холад былі для мяне ў радасць. Я пайшла шпацыраваць у парк...
Ужо, гуляючы па дарожках у парку, я заўважыла маленькую зялёную траву, яна прарасла з-пад апалага лісця восенню. Я прысела на лавачку і замечталась. У маіх марах я ўжо бегала ў прыгожых квітнеючых палях, зрывала белыя рамонкі і пляла з іх вянок. Сонца ўсміхалася мне з неба, вакол лёталі матылькі, і спявалі песні птушкі... Мяне нехта паклікаў, я адкрыла вочы і ўбачыла перад сабой маленькую дзяўчынку. Яна глядзела на мяне і ўсміхалася, а потым дала мне пралеска. Ён быў так прыгожы і далікатны. Дзяўчынка пабегла да сваёй маме, а я крыкнула ёй у след: "Вялікае дзякуй!".
І вось я іду дадому, у руцэ ў мяне пралеска, сонца выйшла з-за хмары, вецер верш. Гэта выдатны дзень, самы выдатны дзень у гэтым годзе. Ужо дома я паставіла кветка ў ваду. Дачакаўшыся маму і тату з робаты, я паказала ім пралеска і падзялілася радасцю ад сустрэчы з маленькай дзяўчынкай.
Раніцай я прачнулася ад праменьчыкаў далікатнага сонца, пацягнуўшыся, я падбегла да акна, выдатная надвор'е, як добра, што сёння выхадны. Паснедаўшы, я хутка выбегла на вуліцу, там гулялі мае сябры. Я паклікала іх, каб паказаць пралеска на клумбе. Мы падышлі, і я са здзіўленнем убачыла, што іх стала больш. Усяго толькі за ноч з-пад снегу вылезла яшчэ пяць выдатных пралесак. Вясна прыйшла ў наш горад, і я ведала, што з кожным днём наш навакольны свет будзе ўсё выдатней. Бо гэта чудесница вясна.
|
