Вобраз галоўнай гераіні ў рамане Л. Талстога «Ганна Карэніна»
Вобраз Ганны Карэнінай з'яўляецца для мяне дастаткова супярэчлівым. З аднаго боку, мне яе вельмі шкада, бо сапраўднага, сапраўднага шчасця яна так і не спазнала. З іншага боку, калі ў жанчыны ёсць дзіця, то ў ходзе прыняцця жыццёва важных рашэнняў ёй варта кіравацца меркаваннямі розуму, жаданнямі сына, а не уласнай запалам і клічам плоці.
Ганна была выдатнай жонкай - абаяльнай, разумнай, вясёлай, ганарлівай, яркай, якая паважае мужа, які любіць сваё дзіця. Хай каханне ў яе з мужам не было, затое прысутнічала павага. Але гераіні гэтага было мала. Яна хацела бурнай страсці, всепоглощающих эмоцый, хацела спазнаць смак бязмежнай любові. Сустрэча з Вронскім падарыла ёй надзею менавіта на такую жыццё - насычанае, паўнавартасную, жаданую.
Для изнывающей Карэнінай новы каханы стаў ідэалам мужчыны, так бы мовіць, глытком свежага паветра, светлым промнем ў цёмным царстве. Яна нейкі час раздзіралася паміж жаночай любоўю да Аляксея і мацярынскай любоўю да маленькага Сереженьке. Аднак першая апынулася для яе даражэй.
Як змагла Ганна кінуць сына дзеля мужчыны, мне ніколі не зразумець. Калі ўжо яна не адчувала цёплых пачуццяў да мужа, то і выходзіць за яго замуж не каштавала. А тым больш нараджаць яму спадчынніка. Сапраўдная маці заўсёды ахвяруе сабой дзеля шчасця нашчадкаў. Карэніна ж паступіла інакш.
Але доўга лунаць у аблоках разам з Вронскім гераіні не прышлага. Аляксей стаў гнясціся сямейнай жыццём. Яму неабходная была бязмежная свабода, лёгкасць, а настырнасць каханай у хуткім часе отяготила яго. Такая перамена канчаткова выбіла Ганну з каляіны. У гэтым я таксама не падтрымліваю Карэніну. Які сэнс навязвацца мужчыну? Бо і так зразумела, што гэта толькі больш падзяляе іх. Калі яму неабходная была лёгкасць адносін, то трэба было дарыць яму яе.
Абыякавае стаўленне гераіні да нованароджанай дачкі ад каханага мяне вельмі дзівіць. Як можна не радавацца і не захапляцца малюсенькім плёнам любові?
Увогуле, скон Карэнінай была лепшым рашэннем яе няўдалай жыцця. Шкада, што яна прымусіла пакутаваць свайго сыночка і не захацела акружыць клопатам маленькую Анюту.
