Сачыненне на вольную тэму (10 клас)
«Выдатнае лета!»
Лета прайшло. Але засталіся яркія, незабыўныя ўспаміны. Усё лета, мы з сябрамі правялі на баштане. Вы проста не ўяўляеце сабе, колькі там смачных, духмяных, і саспелых кавуноў!
Каб усё было зразумела, скажу, што ў аднаго хлопца з нашай кампаніі цётка вырошчвае кавуны. Вось ён, і запрасіў нас паехаць да яго на лета. Зразумела, не толькі ёсць кавуны, але і дапамагаць на баштане.
Працы было шмат. Асабліва для нас, нязвыклых да фізічнай працы гараджан. Спачатку, мы проста з цікавасцю разглядалі зусім яшчэ маленькія плён арбузаў. Мы прыехалі як раз тады, калі кавуны цвілі і завязваліся плады.
Нават не верылася, што гэтыя маленькія, паласатыя ягадкі, зусім хутка ператворацца ў цяжкіх волатаў. Днём мы дапамагалі рабочым на баштане. Пропалывали, збіралі дробныя камяні, глядзелі, ці няма нор мышэй і кратоў.
Вечарам сядзелі ля вогнішча, расказвалі і слухалі розныя гісторыі, і не маглі дачакацца, калі ж паспее першы кавун, каб можна было пакаштаваць салодкую, сакавітую мякаць.
І вось, такі дзень наступіў. Гаспадыня баштана сама выбрала, на яе погляд найбольш саспелы кавун, зрэзала і прынесла нам. Потым, разрэзала на вялікія кавалкі і пачаў усіх частаваць. Хто б што ні казаў, але ёсць кавун, седзячы на баштане, сярод спеюць пладоў, зусім не тое, чым ёсць набыты ў краме ці на рынку.
Густ зусім іншы. Усе елі за гра шчокі, і бралі яшчэ.
Убачыўшы наш апетыт, гаспадыня прынесла яшчэ адзін кавун. Нам здавалася, што мы можам, ёсць кавуны без канца. Такія яны былі смачныя. І, амаль, так яно і было.
Але прайшло тры дні, і мы ўжо пачалі адварочваць нос. Нават пры думкі пра кавуне, сёе-каму станавілася не па сабе. А яшчэ праз тыдзень, наогул, толькі зрэдку спрабавалі кавун. Ды і то выбіралі толькі сярэдзіну, дзе самы смачны кавун.
Хто-то сказаў, што жыць на баштане – гэта ўсё роўна, што працаваць на кандытарскай фабрыкі. Спачатку, пачаткоўцы кожны дзень ядуць цукеркі, а праз некаторы час нават глядзець на іх не хочуць. Дакладна таксама і з кавунамі. Чым больш іх станавілася, чым менш мы хацелі іх ёсць.
А потым, прыйшоў час прыбіраць ураджай. Кожны дзень мы дапамагалі зрываць і грузіць кавуны. Праца нялёгкая, але цікавая. На свежым паветры, пад яркім сонцам. Гэтым летам мы ў поўнай меры адчулі сябе фермерамі па вырошчванні кавуноў. Усё было проста выдатна!
На наступнае лета, мы зноў дамовіліся паехаць адпачываць на баштан. За зіму, зноў захочацца яркага сонца, прастору, блакітнага неба, і велізарнай колькасці спелых кавуноў. На баштане таксама, можна выдатна правесці лета. Не толькі на моры або ў гарах...
|
