Сачыненне на вольную тэму (10 клас): «Успаміны аб леце»
Амаль усё лета мы правялі ў вёсцы, на рэчцы. Скакалі з тарзанкі. Мясцовыя хлопцы думалі, што мы, гарадскія спалохаліся. Але мы не спалохаліся. Пасля школы, часта займаліся джампінг. Гэта значыць, скакалі з моста, привязавшись тоўстай вяроўкай. Так што скочыць з тарзанкі было лёгка.
Скокнуць з моста нашмат страшней, чым з невысокага берага, у рэчку схапіўшыся рукамі за палку, прывязаную да вяроўкі. Пераканаўшыся, што нас з братам гэтым не здзівіш, мясцовыя хлопцы прапанавалі лавіць ракаў.
На самай справе, яны думалі, што калі мы пачнем мацаць рукамі пад вадой ўздоўж берага, то замест ракаў зловім халодную і адваротную змяю. Ракаў у рэчцы даўно ўжо не было. А калі і трапляліся, то вельмі маленькія.
Брат сказаў, што ў яго алергія на ракаў і прапанаваў лавіць рыбу на звычайную вуду. Вуды былі ва ўсіх. І мы, крыху паспрачаўшыся аб выбары месца, паселі ўздоўж берага і сталі вудзіць. Дзень быў цёплы, рыба ў рэчцы была, і ўсе спадзяваліся, што вернемся дадому з уловам.
Да здзіўлення хлапчукоў чаму-то амаль ні ў каго не клявала. Так мы праседзелі больш за паўгадзіны. І толькі потым мой брат раптам радасна закрычаў, сунуў абедзве рукі ў ваду ля самага берага, і выцягнуў з вады вялікую рыбу.
Як потым аказалася, брат не заўважыў, калі рыба праглынула прынаду. Падплыла зусім блізка да берага, і ціхенька ляжала сабе прама ў яго пад носам.
Усе хлопцы, пакідаўшы свае вуды, збегліся паглядзець на ўлоў. Гэта быў вялікі карп. Брату як раз па локаць. Вядома, калі б мэрыл дарослы чалавек, то карп быў бы менш. Але брат быў проста шчаслівы.
Ён усім паказваў рыбу, смяяўся, распавядаў, як ён яе нечакана злавіў. Ледзь не цалаваў вільготнага, з вытарашчанымі вачыма карпа. Хлопцы перадавалі рыбу адзін аднаму, глядзелі, фатаграфавалі на мабільны тэлефон. Потым, адзін з хлапчукоў паслізнуўся на мокрым беразе, і разам з карпам, і мабільны тэлефон з шумам зваліўся ў ваду.
Хлопцы кінуліся яму на дапамогу. Адны лавілі рукамі карпа. Іншыя спрабавалі намацаць мабільны тэлефон. Хто-то дапамагаў падняцца на ногі хлапчуку. Падняўся неверагодны шум і крык. Скончылася ўсё тым, што карп сплыў, а тэлефон патануў. Адным словам ніхто ўжо не зайздросціў, што мой брат злавіў буйнога карпа.
Усе шкадавалі, што ён сплыў, і пра тое, што не ўдалося знайсці тэлефон. Шчыра гэта было ці не, цяжка сказаць. Але ўсе засталіся задаволеныя прыгодай, і гучна размаўляючы, адправіліся з рыбалкі дадому. Гэта быў адзін з самых яркіх дзён праведзеных у вёсцы на летнія вакацыі.
|
