А зоры тут ціхія.. (па аповесці Б. Василева)
Сачыненне па аповесці Б. Василева «А зоры тут ціхія»
Услухайцеся ў слова «Вайна». Удумайцеся ў яго. І адразу перад вачыма з'явяцца падпаленыя хаты, забітыя і параненыя салдаты, жаночыя і дзіцячыя слёзы. Але яшчэ больш тут гераізму, подзвігу, рашучасці і нястрымнага жадання перамагчы ворагаў, прагнаць іх з роднай зямлі. Пісьменнік Барыс Васільеў, ствараючы свой твор, меў на ўвазе менавіта такі, гераічны вобраз рускага чалавека. Яго аповесць - гэта помнік рускаму гераізму ў гады Вялікай Айчыннай вайны.
Галоўнай крыніцай натхнення Васільева выступае тут яго памяць і ўласныя ўспаміны. Гэта твор не толькі пра адвагі і мужнасці рускіх жанчын, але і вялікай працы, які трэба прыкласці на шляху да мэты, калі мэта вартая гэтага. Малюючы рускіх дзяўчат, з іх слабасцямі і яркай індывідуальнасцю, аўтар падкрэслівае адно — наяўнасць у кожнай з іх той сілы, якая дапамагае ім змагацца з фашыстамі і ісці да самага канца ў гэтай барацьбе, не адыходзячы. Адразу ўспамінаецца руская прыказка аб жанчыне, аб яе гераічнай сутнасці: «Каня на скаку спыніць, у падпаленую хату ўвойдзе». Гэта пра іх, пра гэтых далікатных з першага погляду дзяўчат, здольных на подзвіг.
Не дзіва, што слабыя жанчыны, захавальніцы хатняга агменю, у ваенныя гады ўзялі ў свае далікатныя рукі аўтаматы і пайшлі змагацца з нацыстамі нароўні з мужчынамі. Іх подзвіг прымушае задумацца нас, цяперашняе пакаленне якія жывуць, над сапраўднымі каштоўнасцямі чалавечага жыцця. Аповесць «А зоры тут ціхія» як бы пытае кожнага з нас: «А ты змог бы так?», пакідаючы пасля прачытання асадак з светлай і ціхай суму.
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 11.04.2020
|
| Переглядів: 580
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
