Многія з нас, тыя, што чулі гэтую крылатую фразу, прапускаюць яе міма вушэй як надакучлівыя клішэ. Уся справа ў тым, каб зразумець сапраўдны сэнс гэтага выказвання, трэба задумацца над кожным яе словам. Што значыць "беражы"? Гэта захоўвай, ахоўвай. З гэтым словам звязана ўся наша жыццё. Мы спрабуем ахоўваць сваё здароўе, захоўваць цяпло ў нашым жыллё, апекаваць (гэта значыць аббягаць) сваіх падапечных, будзь то нашы малодшыя браты, сёстры ці хатнія жывёлы, акварыўмныя рыбкі, пакаёвыя кветкі. Скажу, як-бы пафасна гэта не гучала, трэба берагчы і абараняць сваю Радзіму!
Пра гэта варта задумацца даросламу чалавеку, які стаяў на шляху ў складаную і поўную супярэчнасцяў і цяжкасцяў жыццё. Дзяцінства скончылася, трэба прыняць тое, што з гэтага часу ты сам будзеш прымаць рашэнні і адказваць за свае ўчынкі. Мама і тата, вядома, падкажуць, калі ты захочаш, але, гэта тваё жыццё, і яна адна.
Гонар. На маю думку гэта здольнасць паступаць так, каб твае ўчынкі не нашкодзілі навакольным і ты заўсёды адчуваў, што зрабіў так, а не інакш, таму што гэта прымальна навакольнага грамадству і не супярэчыць тваім унутраным устаноўкам. Вядома, гэта больш ўнутранае стан. Гэта стан ёсць або яго няма. Кожны сумленны чалавек перш за ўсё павінен быць сумленны перад сабой. Гэта яго жыццё. На маю думку нармальны чалавек павінен мець гэты ўнутраны стрыжань і тады, вынікаючы па шляху агульначалавечага, ён заўсёды даб'ецца поспеху.Чалавек можа верыць у сваю правату і адэкватнасць сваіх учынкаў толькі тады, калі ён ўсведамляе, што яго дзеянні не парушаць жыццё і ўклад навакольных яго людзей. Сумленны чалавек не здрадзіць, не будзе падлізнікам і прыстасаванцам.
Беражы гонар ззамаладу. Малады чалавек у якога толькі фармуюцца яго жыццёвыя прынцыпы першапачаткова павінен прыняць для сябе мадэль паводзінаў. І, па магчымасці, няўхільна ісці гэтым шляхам. Калі ты ў маладосці здзейсніў подласць, аддаў сяброў, блізкіх, Бацькаўшчыну, то будзе вельмі складана вярнуцца на звыклую жыццё з тым-жа кругам зносін. Так, у маладосці большасці ўласціва памыляцца, прымаць паспешлівыя і часцяком няслушныя рашэнні. Але сумленны, прыстойны чалавек заўсёды можа смела прызнаць свае памылкі, каб не было потым крыўдна за няслушныя рашэнні і нязбытныя надзеі.Сумленнаму чалавеку можна давяраць ў агульначалавечым і прафесійным справе.
|
